Αρχική Blog Σελίδα 238

Κ. Μπακογιάννης: «Να κλείσουμε τη “μαύρη τρύπα” στις κοινωνικές δομές ορίζοντας θεσμικό πλαίσιο προστασίας»

Την ανάγκη να οριστεί ένα θεσμικό πλαίσιο προστασίας που θα διέπει τις δομές και τα κοινωνικά ιδρύματα της χώρας, τόνισε μιλώντας στην εκπομπή «Κοινωνία Ώρα Mega» ο Δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης, υπογραμμίζοντας ότι σήμερα υπάρχει μία «μαύρη τρύπα» που θα πρέπει να κλείσει.

Ο κ. Μπακογιάννης, απαντώντας σε ερωτήσεις του Ιορδάνη Χασαπόπουλου και της Ανθής Βούλγαρη σχετικά με τις σοκαριστικές καταγγελίες για την «Κιβωτό του Κόσμου», αφού ξεκαθάρισε ότι ο Δήμος Αθηναίων δεν έχει καμία νομική ή θεσμική σχέση με τη δομή, τόνισε ότι θα πρέπει πρωτίστως να διασφαλιστεί ότι τα παιδιά που φιλοξενούνται στην Κιβωτό θα είναι καλά και ασφαλή.

«Ισχύει ότι υπάρχει ένα θεσμικό κενό. Μια «μαύρη τρύπα». Και εκεί είναι που θα πρέπει όλοι να στρέψουμε την προσοχή μας. Τα παιδιά που είναι σήμερα σε αυτές τις δομές, θέλουμε να πάνε όσο το δυνατό γρηγορότερα σε οικογένειες, όπως και όλα τα υπόλοιπα παιδιά εκεί έξω. Δε θέλουμε να το ξαναζήσουμε αυτό. Μπορούμε να συμφωνήσουμε; Αυτό δεν έχει ιδεολογικό πρόσωπο, δεν είναι αριστερό ή δεξιό», είπε χαρακτηριστικά ο Δήμαρχος Αθηναίων.

«Να γίνονται συστηματικοί και αιφνιδιαστικοί έλεγχοι»

«Το ζήτημα της Κιβωτού μάς αφορά όλους γιατί είμαστε άνθρωποι. Προφανώς όλο αυτό το οποίο συμβαίνει γεννά ένα σοκ, έναν αποτροπιασμό. […] Το ερώτημα, όμως, είναι πώς μπορούμε να ξεπεράσουμε αυτά τα συναισθήματα και να διασφαλίσουμε δύο πράγματα: Πρώτον, ότι όλα τα παιδιά τα οποία αυτή τη στιγμή βρίσκονται στις δομές της «Κιβωτού», θα είναι καλά και ασφαλή. Και δεύτερον, πως κάτι τέτοιο δε θα επαναληφθεί.

Το χειρότερο το οποίο μπορεί να συμβεί είναι να το ζήσουμε για 2-3 μέρες και μετά η προσοχή όλων μας να στραφεί αλλού και τα παιδιά αυτά ή τα παιδιά σε άλλες δομές να ξεχαστούν», ανέφερε, υπογραμμίζοντας τη σημασία ορισμού θεσμικού πλαισίου: «Είναι πάρα πολύ σημαντικό το θεσμικό πλαίσιο. Να γίνονται οι έλεγχοι συστηματικά, να γίνονται τακτικά, να γίνονται ακόμη και αιφνιδιαστικοί έλεγχοι. […] Υπάρχει ένας νόμος, υπάρχει ένα θεσμικό πλαίσιο, υπάρχουν κανόνες που διέπουν τη λειτουργία όλων μας. Δεν μπορεί να κάνει ο καθένας του κεφαλιού του».

«Οι κοινωνικοί λειτουργοί είναι ήρωες»

Ο κ. Μπακογιάννης αναφέρθηκε επίσης στη δουλειά που γίνεται από το Κέντρο Υποδοχής και Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων στο θέμα της κοινωνικής υποστήριξης των ευάλωτων ομάδων, εξαίροντας την προσπάθεια που κάνουν οι κοινωνικοί λειτουργοί και οι ψυχολόγοι παρά το περιορισμένο προσωπικό που στελεχώνει τον οργανισμό.

«Με ρωτάτε αν είναι αρκετοί οι κοινωνικοί λειτουργοί. Προφανώς όχι. Θα ήθελα να είναι περισσότεροι. Δεν είναι αντικειμενικά αρκετοί, διότι προερχόμαστε από μια δεκαετία μνημονίων και αντιμετωπίζουμε υπο-στελέχωση. […]. Να μην αδικούμε αυτούς τους ανθρώπους, να μην αδικούμε τη δουλειά και τον αγώνα που κάνουν οι κοινωνικοί λειτουργοί. Είναι εκεί έξω, είναι στις γειτονιές. Δέχονται ανθρώπους, χτυπάνε πόρτες. Στην πραγματικότητα, οι ήρωες είναι οι κοινωνικοί μας λειτουργοί, οι οποίοι δέχονται ένα ασύλληπτο βάρος. Είναι οι «κυματοθραύστες» όλων μας. Και το κάνουν ξανά και ξανά. Και όταν μία στις τόσες περιπτώσεις κάτι πάει στραβά, βγαίνουμε και τούς στοχοποιούμε, και τους «ζητάμε τα ρέστα». Δεν είναι έτσι, διότι άνθρωποι είναι και αυτοί».

Για τον χριστουγεννιάτικο φωτισμό της Αθήνας

Ο Δήμαρχος Αθηναίων ρωτήθηκε και για τον χριστουγεννιάτικο στολισμό της πόλης, ανακοινώνοντας ότι το δέντρο στην πλατεία Συντάγματος θα φωταγωγηθεί την Πέμπτη 1η Δεκεμβρίου.

«Φέτος έχουμε και μία πρωτοτυπία, καθώς φιλοξενούμε δημάρχους από όλο τον κόσμο για ένα πολύ μεγάλο παγκόσμιο συνέδριο το οποίο διοργανώνουμε, αρκετοί απ’ αυτούς θα έρθουν μαζί μας στο Σύνταγμα. Θέλουμε όλοι μαζί να στείλουμε ένα μήνυμα μιας Αθήνας με αυτοπεποίθηση, με εξωστρέφεια και με δυναμισμό», είπε ο κ. Μπακογιάννης, προσθέτοντας ότι τα Χριστούγεννα θα είναι και φέτος φωτεινά στην Αθήνα με τεράστια εξοικονόμηση ενέργειας:

«Έχουμε αντικαταστήσει όλα τα χριστουγεννιάτικα μας φώτα με led. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι μπορούμε να έχουμε περισσότερο φως καταναλώνοντας λιγότερη ενέργεια. Επομένως λοιπόν, όχι μόνο θα είμαστε στις ίδιες γειτονιές, θα είμαστε σε περισσότερες γειτονιές. Ξέρετε αν πάμε πίσω στο 2019, έβγαινα τότε και έλεγα, ποιος είναι ο στόχος μας; Κάθε χρόνο να φωτίζουμε περισσότερες σκοτεινές γωνιές της πόλης. Αυτό είναι που θέλουμε να πετύχουμε και είμαι περήφανος γιατί χρόνο με τον χρόνο, πλησιάζουμε τον στόχο μας. […] Το δέντρο θα είναι -ως είθισται- από το Καρπενήσι, ένα ψηλό φυσικό δέντρο», κατέληξε.

Αναβαθμίζονται τα κτίρια Τσίλερ, Rex και Σικιαρίδειο του Εθνικού Θεάτρου

Στην αναβάθμιση των υποδομών λειτουργίας και προσβασιμότητας στις κτιριακές εγκαταστάσεις Τσίλερ, Rex, Σικιαρίδειο του Εθνικού Θεάτρου προχωρά το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού. Σκοπός των παρεμβάσεων είναι η αποκατάσταση των κτιρίων-μνημείων, τα οποία διαχειρίζεται το Εθνικό Θέατρο, καθώς και ο εκσυγχρονισμός των παρεχόμενων υπηρεσιών του προς το κοινό.

Η καθολική προσβασιμότητα στον πολιτισμό αποτελεί στρατηγική προτεραιότητα του ΥΠΠΟΑ. Η αναβάθμιση των υποδομών των κτηριακών εγκαταστάσεων του Εθνικού Θεάτρου προσφέρει υψηλής ποιότητας υπηρεσίες, τόσο στους θεατές όσο και στους εργαζόμενους της τέχνης, καθολικά προσβάσιμες.

Το εμβληματικό κτίριο Τσίλερ επί της Αγίου Κωνσταντίνου, το Κινηματοθέατρο Rex με το αρχιτεκτονικό ύφος της Art Deco, που συνδυάζει στοιχεία των αμερικανικών πολυχώρων ψυχαγωγίας, καθώς και το νεοκλασικό κτίριο του “Σικιαριδείου Πολυιατρείου” επί της οδού Φειδίου, συνθέτουν ένα κτιριακό απόθεμα αντάξιο της ιστορίας του Εθνικού Θεάτρου και με ιδιαίτερη σημασία για την Αθήνα.

Σύμφωνα με την εγκριθείσα από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων μελέτη -αρχιτεκτονική, ηλεκτρομηχανολογική- προβλέπονται εργασίες βελτίωσης των υποδομών στα κτίρια Rex και Σικιαρίδειο με παρεμβάσεις αρχιτεκτονικές και ενεργειακής αναβάθμισης.

Μεταξύ άλλων, προβλέπεται ανακαίνιση και αναβάθμιση της “Σκηνής Παπαδάκη” και της “Σκηνής Κοτοπούλη” του Rex και των χώρων υποδοχής και εξυπηρέτησης του κοινού. Και στα τρία κτήρια Τσίλερ, Rex και Σικιαρίδειο, προβλέπονται εργασίες βελτίωσης της προσβασιμότητας ΑμεΑ και εμποδιζόμενων ατόμων, αλλά και αναβάθμιση του τεχνολογικού εξοπλισμού τους.

Το κτίριο του Εθνικού Θεάτρου επί της Αγίου Κωνσταντίνου ανεγέρθηκε μεταξύ των ετών 1891-1901 με δωρεές Ελλήνων ομογενών του Λονδίνου και χορηγίες από το Δημόσιο Ταμείο, βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Ερνέστος Τσίλερ και με πρωτοβουλία του βασιλιά Γεωργίου Α’. Σκοπός ήταν να καλυφθεί η ανάγκη μόνιμης θεατρικής σκηνής.

Το κτήριο λειτούργησε με προσκλήσεις ως επίσημο Βασιλικό θέατρο μέχρι το 1908. Έκτοτε δόθηκε σε κοινή χρήση και το 1924 μετονομάσθηκε σε Εθνικό Θέατρο.

Το Rex οικοδομήθηκε κατά την περίοδο 1935-1937 με σκοπό να φιλοξενήσει επάλληλες θεατρικές, κινηματογραφικές αίθουσες και να λειτουργήσει ως κέντρο θεαμάτων και ψυχαγωγίας κατά τα δυτικά πρότυπα. Στο ισόγειο του πολυχώρου λειτουργούσε ο κινηματογράφος Rex και στον όροφο το Θέατρο της Μαρίκας Κοτοπούλη. Το κτήριο εξαγοράστηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού το 1983 και περιήλθε στην κυριότητα του Εθνικού Θεάτρου με την ίδρυσή του ως Ν.Π.Ι.Δ., εποπτευόμενο από το Υπουργείο Πολιτισμού.

Το Σικιαρίδειο Πολυιατρείο επί της Φειδίου 5, κατασκευάστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα, πιθανότατα κατά την ίδια περίοδο που ανεγέρθηκαν τα γειτονικά επί της Φειδίου κτήρια της Γερμανικής Αρχαιολογικής Σχολής και του Ελληνικού Ωδείου, με τα οποία αποτελεί ενιαίο σύνολο. Πρόκειται για νεοκλασικό κτήριο, του οποίου η πίσω πλευρά επικοινωνεί με το Rex.

Πηγή: Αθηνόραμα

Έκδοση άδειας κατασκευής στην Αθήνα του 1950.

Κάτοψη Α’-Β’-Γ’-Δ’ ορόφου στην πολυκατοικία «Δημητρίου Δεβερίκου» επί της οδού Μηθύμνης 39, επί της πλατείας Αμερικής το 1950.

…Και η πρόσοψη του κτιρίου με χαρακτηριστική λεπτομέρεια οι σκιές στον σχεδιασμό!

H «παλαιότερη» πολυκατοικία της Αθήνας

Πολύς λόγος γίνεται σχετικά με το ποια είναι η πρώτη πολυκατοικία που χτίστηκε στην Αθήνα. Κάποιοι υποστηρίζουν πως το πρώτο κτίσμα με πολλούς ορόφους-επτά τον αριθμό- εμφανίστηκε το 1917, στην οδό Φιλελλήνων και Όθωνος, στο Σύνταγμα. Άλλοι πάλι προσδιορίζουν ένα πραγματικά πανέμορφο οικοδόμημα επί της οδού Πατησίων 346 και Λασκαράτου.

Η παλαιότερη πολυκατοικία της Πατησίων, χτίστηκε το 1925 από τον Κεφαλλονίτη εφοπλιστή Γιαννουλάτο που επέλεξε το συγκεκριμένο σημείο ως ένα από τα πιο ήσυχα και όμορφα των Αθηνών. Εκείνη την εποχή οι Αθηναίοι έκαναν τις βόλτες τους στα Πατήσια ενώ η περιοχή θύμιζε εξοχή με λουλούδια, χωράφια και , η σημερινή λεωφόρος δεν ήταν παρά ένας χωματόδρομος.

Μέχρι το 1929 ένα κτίριο μπορούσε να ανήκει σε έναν μόνο ιδιοκτήτη. Έπειτα, με νόμο του κράτους θεσπίστηκε η οριζόντια ιδιοκτησία που απελευθέρωσε τις εργολαβίες και ώθησε στην κατασκευή ολοένα και περισσότερων πολυκατοικιών. Το 1950 στην Αθήνα υπήρχαν 1.000 πολυκατοικίες.

Την μεταπολεμική περίοδο μεταπολεμική περίοδο, η αντιπαροχή ήρθε για να κυριαρχήσει στο αστικό τοπίο, να επιτρέψει την άναρχη δόμηση, την αύξηση του συντελεστή και να φέρει ακόμα πιο ψηλά οικοδομήματα. Μεταξύ 1950 και 1980 κατασκευάστηκαν άλλες 35.000 αλλάζοντας όχι μόνο την όψη αλλά και την κοινωνική γεωγραφία της πόλης.

Η παλαιότερη πολυκατοικία της Αθήνας, διατηρεί ακόμα και σήμερα την αίγλη της.

Στο κτίριο συγκεντρώνονται πολλά αρχιτεκτονικά στοιχεία από τα ρεύματα του 19ου και του 2ου αιώνα, ένα αμάγαλμα που πολλοί χαρακτηρίζουν ως εκλεκτικιστικό στυλ. Είναι ένα πέτρινο, καλοδιατηρημένο οικοδόμημα, με τρεις ορόφους, οι περίτεχνοι διάκοσμοι των οποίων ακόμα και σήμερα προκαλούν το θαυμασμό των περαστικών.

Σε αντίθεση με πολλά άλλα κτίρια της Αθήνας, η πολυκατοικία της Πατησίων 364 δεν έχει αφεθεί στην τύχη της. Στα μπαλκόνια υπάρχουν καλοφροντισμένα λουλούδια και φυτά γεγονός που μαρτυρά πως υπάρχει ζωή ακόμα μέσα της. Σε κάποιους ορόφους διακρίνει κανείς ακόμα και κουρτίνες, ναι, η όμορφη αυτή πολυκατοικία κατοικείται.

 

Χριστούγεννα 2022: Το εορταστικό ωράριο των καταστημάτων

Ανοικτά θα είναι τα καταστήματα στις 11 και στις 18 Δεκεμβρίου στο πλαίσιο του εορταστικού ωραρίου ενόψει Χριστουγέννων.

«Σας περιμένουμε στα εμπορικά καταστήματα, στο κέντρο και στις συνοικιακές αγορές της Αθήνας για να γιορτάσουμε όλοι μαζί τα Χριστούγεννα. Παρ’ όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά από την ενεργειακή κρίση, τα στολισμένα καταστήματα δίνουν μία νότα αισιοδοξίας και μας μεταφέρουν στο κλίμα των ημερών, προσφέροντας ταυτόχρονα ποικιλία προϊόντων σε πολύ καλές τιμές», δήλωσε ο πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Αθηνών Σταύρος Καφούνης.

Αναλυτικά, το προτεινόμενο από τον Εμπορικό Σύλλογο Αθηνών ωράριο λειτουργίας των εμπορικών καταστημάτων για την εορταστική περίοδο των Χριστουγέννων 2022, έχει ως εξής:

ΚΥΡΙΑΚΗ 11/12/2022 11:00-18:00
ΔΕΥΤΕΡΑ 12/12/2022 09:00-21:00
ΤΡΙΤΗ 13/12/2022 09:00-21:00
ΤΕΤΑΡΤΗ 14/12/2022 09:00-21:00
ΠΕΜΠΤΗ 15/12/2022 09:00-21:00
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 16/12/2022 09:00-21:00
ΣΑΒΒΑΤΟ 17/12/2022 09:00-18:00
ΚΥΡΙΑΚΗ 18/12/2022 11:00-18:00
ΔΕΥΤΕΡΑ 19/12/2022 09:00-21:00
ΤΡΙΤΗ 20/12/2022 09:00-21:00
ΤΕΤΑΡΤΗ 21/12/2022 09:00-21:00
ΠΕΜΠΤΗ 22/12/2022 09:00-21:00
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 23/12/2022 09:00-21:00
ΣΑΒΒΑΤΟ 24/12/2022 09:00-18:00
ΚΥΡΙΑΚΗ 25/12/2022 ΚΛΕΙΣΤΑ
ΔΕΥΤΕΡΑ 26/12/2022 ΑΡΓΙΑ
ΤΡΙΤΗ 27/12/2022 09:00-21:00
ΤΕΤΑΡΤΗ 28/12/2022 09:00-21:00
ΠΕΜΠΤΗ 29/12/2022 09:00-21:00
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 30/12/2022 09:00-21:00
ΣΑΒΒΑΤΟ 31/12/2022 09:00-18:00
ΚΥΡΙΑΚΗ 1/1/2023 ΚΛΕΙΣΤΑ
ΔΕΥΤΕΡΑ 2/1/2023 ΑΡΓΙΑ

Φώτης Λιόσης, με το κόκκινο γιλέκο και την «Σχεδία» ανά χείρας

Γεννήθηκα στην Πάτρα το 1960. Ο πατέρας μου διατηρούσε ιχθυοπωλείο και εγώ με τον αδερφό μου, που ήταν ένα χρόνο μικρότερος, βοηθούσαμε στο μαγαζί. Δίπλωνα τα ψάρια στις εφημερίδες. Ο πατέρας μάς είχε περιορισμένους, δεν μας άφηνε να έχουμε δραστηριότητες, καθώς φοβόταν για την υγεία και την ασφάλειά μας. Ούτε να νοικιάσουμε ποδήλατο δεν μας επέτρεπε.

Από την ηλικία μόλις των 10 χρόνων, «κόλλησα» με τη ροκ μουσική. Ένιωθα ότι μου ανοιγόταν ένας νέος κόσμος. Ο θείος μου, που ήταν ναυτικός, μου έφερνε δίσκους που δεν είχαν κυκλοφορήσει ακόμη στην Ελλάδα. Στο σχολείο, είχα έφεση στα πρακτικά μαθήματα, για αυτό και πήγα σε πρακτικό λύκειο. Τις δύο τελευταίες τάξεις τις έκανα σε νυχτερινό σχολείο, αφού στα 16 μου έπιασα δουλειά σε ένα κηροπλαστείο.

Φτιάχναμε κεριά εκ του μηδενός, από πλάκες παραφίνης. Στα 17 μου χρόνια, έφυγα κρυφά από το σπίτι, διαρρηγνύοντας τις σχέσεις με την οικογένειά μου. Ένιωθα ότι καταπιέζομαι, έβραζα μέσα μου. Νοίκιασα σπίτι, όπου έμενα με την κοπέλα μου. Για να πληρώνω, δε, το ενοίκιο δούλευα σε οικοδομές. Οι φίλοι μου σε αυτήν την ηλικία σπούδαζαν, αλλά εγώ δεν ακολούθησα τούτο το δρόμο.

Στα 20 μου, παντρεύτηκα τη σύντροφό μου, ενώ δύο χρόνια μετά το γάμο αποκαταστάθηκαν και οι σχέσεις μου με τους δικούς μου. Είδαν ότι μπορούσα να σταθώ μόνος μου στη ζωή. Με τη σύζυγό μου, κάναμε διάφορες δουλειές μαζί, εργαστήκαμε από κρεοπωλεία μέχρι φούρνους, παρασκευάζοντας κρουασάν.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, ανοίξαμε και μίνι μάρκετ. Δεν πήγαινε, όμως, καλά και ύστερα από τέσσερα χρόνια αναγκαστήκαμε να το κλείσουμε. Στη συνέχεια, ανοίξαμε και άλλο τέτοιο μαγαζί –όχι, όμως, στην ίδια γειτονιά–, αλλά ούτε αυτό έμελλε να μακροημερεύσει. Όταν δεν υπάρχουν χρήματα, έρχεται και η γκρίνια.

Μου έλεγε η γυναίκα μου να πάω να δουλέψω, να βρω λεφτά. Μοιραία, ήρθε ο χωρισμός μας το 1997.

Τα είχα κάνει ρόιδο. Μετά το διαζύγιο, άρχισα να κάνω μακροβούτια στο αλκοόλ, ώσπου το 2000 μπήκα για αποτοξίνωση στο 18 ΑΝΩ. Από τότε είμαι καθαρός. Το πολύ να πιω λίγο κόκκινο κρασί με το φαγητό, κι αυτό επειδή λένε ότι κάνει καλό. Στην πορεία, εργάστηκα για χρόνια στο χώρο της εστίασης, από σερβιτόρος ώς ντιλιβεράς. Μέχρι που το 2009 απολύθηκα, λόγω της κρίσης. Έψαχνα διαρκώς για δουλειά στον κλάδο και, παρόλο που είχα εμπειρία, οι προσπάθειές μου δεν είχαν αποτέλεσμα.

Για να μπορώ να πληρώνω το νοίκι μου, οδηγήθηκα στο σημείο να πουλήσω δύο μπιζουτιέρες με κοσμήματα. Καθώς θεωρούσα ότι είχα φτάσει κάτω από το μηδέν, το 2012, ανέβηκα στην Αθήνα, και συγκεκριμένα στο Μοσχάτο, για να μείνω μαζί με τη μάνα μου – ο πατέρας μου είχε πεθάνει. Είχαμε να μείνουμε κάτω από την ίδια στέγη από τότε που ήμουν έφηβος. Ζούσα από τη σύνταξή της.

Το 2014, σε μια βόλτα μου στο Σύνταγμα, είδα έναν πωλητή της «σχεδίας», πιάσαμε την κουβέντα και έμαθα λεπτομέρειες για το περιοδικό. Έτσι, πήρα την απόφαση να πάω στα γραφεία της «σχεδίας».

Στην αρχή, όταν φορούσα το κόκκινο γιλέκο, αισθανόμουν ντροπή και άβολα.

Στην πορεία, όμως, «ξεψάρωσα». Στη «σχεδία» νιώθω ότι απέκτησα μια δεύτερη οικογένεια. Με τα χρήματα που αποκόμιζα ως πωλητής μπορούσα να νοικιάσω ένα σπίτι, να πληρώνω τους λογαριασμούς. Πάντα βοηθούσε, βέβαια, και η μητέρα μου, με ένα πιάτο φαγητό. Όταν κουβεντιάζω με τον κόσμο στα πόστα, λέω αυτό που αισθάνομαι, μου βγαίνει ένας αυθορμητισμός. Πλέον, έχω ενταχθεί στο πρόγραμμα «σχεδία αρτ». Είναι πολύ σημαντικό που μου επιδεικνύεται εμπιστοσύνη και σε έναν άλλο χώρο, πέρα από εκείνον της πώλησης.

*Ο 62χρονος κ. Φώτης, από τις 15 Οκτωβρίου, έχει «κρεμάσει το κόκκινο γιλέκο», αφού είναι και επίσημα, πλέον, εργαζόμενος πλήρους απασχόλησης στο εργαστήρι του «σχεδία αρτ». Άλλη μια θέση εργασίας που δημιουργείται μέσα από τις δράσεις της «σχεδίας».

Ανδρέας Λυμπεράτος «Ο κλέφτης της εικόνας» στο Κέντρο Τεχνών Δήμου Αθηναίων

Ο Δήμος Αθηναίων παρουσιάζει τη νέα ατομική έκθεση του Ανδρέα Λυμπεράτου με τίτλο «Ο κλέφτης της εικόνας» στο Κέντρο Τεχνών Δήμου Αθηναίων, από την 1η Δεκεμβρίου 2022 έως τις 21 Ιανουαρίου 2023. Η έκθεση, που διοργανώνεται από τον Οργανισμό Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας Δήμου Αθηναίων, περιλαμβάνει τη νέα ζωγραφική δουλειά του καλλιτέχνη καθώς και μία επιλογή έργων από το 1996 έως σήμερα.

Ο Ανδρέας Λυμπεράτος συνδιαλέγεται με τη ζωγραφική παράδοση του τόπου του αλλά και με τη ζωγραφική κληρονομιά της δεκαετίας του 1980, μια ζωγραφική που επιζητούσε εναγωνίως τη μεγάλη χειρονομία και πριμοδοτούσε τις μεγάλες αφηγήσεις. Στο πλαίσιο αυτού του ανοιχτού διαλόγου, τα ζωγραφικά έργα του Λυμπεράτου εμπνέονται από μετόπες και αρχαία ελληνικά επιτύμβια, από τα ψηφιδωτά της Μονής της Χώρας στην Κωνσταντινούπολη, από μεσαιωνικά χειρόγραφα και μεταβυζαντινές τοιχογραφίες.

Στο επίκεντρο της καλλιτεχνικής πρακτικής του Λυμπεράτου ενυπάρχει η ακλόνητη πίστη στη δύναμη της εικόνας, στην παιδαγωγική της αξία, στην ικανότητά της να ανασυστήνεται από τα θραύσματά της. Μέσα από διαδικασίες ανασχηματισμού και ανασύνταξης, υιοθετώντας διάφορα μέσα και τεχνικές, ο Λυμπεράτος δημιουργεί εικόνες που αναφέρονται στην πολλαπλότητα νοήματος που διέπει τη ζωγραφική πράξη. Δίνει έμφαση στη σωματικότητα της ζωγραφικής χειρονομίας, στην πυκνότητα του θέματος, στην ύλη και στην παραστατικότητα.

Η ζωγραφική του Λυμπεράτου είναι στιβαρή και χυμώδης.

Τα έργα του έχουν κλασικότητα, βαρύτητα, είναι όλα πολύ καλά δομημένα: υπάρχει πάντα σχέδιο, ενδεχομένως κατάλοιπο από τις σπουδές του καλλιτέχνη στην αρχιτεκτονική. Ταυτόχρονα, τον απασχολεί η ιερότητα της εικόνας, η αποτύπωση του πνευματικού. Μαζί με τα ζωγραφικά έργα παρουσιάζεται μια σειρά επιδαπέδια και επίτοιχα γλυπτά που ανήκουν στην περίοδο 1998-2017 και τα οποία μπορούν να θεωρηθούν ως τρισδιάστατη εκδοχή της ζωγραφικής του. Είναι χώροι μαζί και αντικείμενα. Θίγουν ζητήματα για τη σχέση όγκου και επιφάνειας, εικόνας και αντικειμένου.

Όλα τα έργα της έκθεσης του Ανδρέα Λυμπεράτου στο Κέντρο Τεχνών αποτελούν μια ενότητα, εκτυλίσσουν και αναπτύσσουν μια πορεία δουλειάς. Εμπλουτίζουν και τροφοδοτούν το λεξιλόγιο του καλλιτέχνη, στο οποίο ο ίδιος επανέρχεται μέσα από διαφορετικές οπτικές κάθε φορά, αναδημιουργώντας τη διαδρομή του γύρω από θέματα μετάβασης και μεταφοράς, αισθητής και νοητής, οπτικοποιημένων σχέσεων και συμπεριφορών, θετικού και αρνητικού χώρου, συμπύκνωσης ιδεών και εμπειρίας.

Ο Ανδρέας Λυμπεράτος γεννήθηκε στην Πάτρα το 1963. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Παρακολούθησε μαθήματα στο Edinburgh College of Art (Εδιμβούργο, Σκωτία) και στη Royal Academy of Fine Arts, στη Γάνδη του Βελγίου. Είναι απόφοιτος του μεταπτυχιακού προγράμματος «Σχεδιασμός – Χώρος – Πολιτισμός» του ΕΜΠ. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε τέσσερις ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό: Galerie S.& H. De Buck (Γάνδη, Βέλγιο, 2000), Batagianni Gallery (Αθήνα, 2006 και 2011) και Γκαλερί Cube (Πάτρα, 2013). Είναι μέλος της εικαστικής ομάδας Horror Vacui. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Την επιμέλεια της έκθεσης υπογράφει ο Χριστόφορος Μαρίνος, ιστορικός τέχνης, επιμελητής εκθέσεων και δράσεων του ΟΠΑΝΔΑ.

Η έναρξη της έκθεσης θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου, 18:00-22:00

Διάρκεια έκθεσης: 1 Δεκεμβρίου 2022 – 21 Ιανουαρίου 2023

Ώρες λειτουργίας: Τρίτη – Παρασκευή 11:00 – 19:00 Σάββατο – Κυριακή 10:00 – 15:00, Δευτέρα κλειστά
Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.

Κέντρο Τεχνών Δήμου Αθηναίων:
Βασ. Σοφίας, Πάρκο Ελευθερίας
Πληροφορίες: 210 7232604- 210 7224028, στάση Μετρό: Μέγαρο Μουσικής

Κ. Μπακογιάννης στην ΚΕΔΕ: «Ο μεγαλύτερος τζαμπατζής στον Δήμο Αθηναίων είναι το ίδιο το Κράτος»

Την ανάγκη οι δήμοι να αποκτήσουν μεγαλύτερο βαθμό ελευθερίας, αυτονομίας και ανεξαρτησίας, προκειμένου να μπορέσουν να κάνουν βήματα μπροστά, τόνισε σήμερα ο Δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης κατά την παρέμβασή του στο Ετήσιο Τακτικό Συνέδριο της ΚΕΔΕ στον Βόλο, επισημαίνοντας παράλληλα τις διαχρονικές αιτίες κακοδαιμονίας της τοπικής αυτοδιοίκησης και υστέρησης στην παροχή υπηρεσιών προς τους πολίτες.

«Ακόμη και σήμερα έχουμε ένα συγκεντρωτικό και αναχρονιστικό μοντέλο – Αρνούμαστε να είμαστε υπό κηδεμονία»

«Το 2023 είναι η χρονιά μας, και για εθνικές και για αυτοδιοικητικές εκλογές. Μάς δίνεται η ευκαιρία να κάνουμε μια ανασκόπηση. Να μιλήσουμε ανοιχτά και ειλικρινά. Διότι πολλές φορές παγιδευόμαστε στο σήμερα και στην προσπάθειά μας να κρατήσουμε τους δήμους μας όρθιους κόντρα στο ρεύμα, χάνοντας τη δυνατότητα να σκεφτούμε και να σχεδιάσουμε το αύριο», ανέφερε ο κ. Μπακογιάννης, επισημαίνοντας ότι είναι δύο τα βασικά ζητήματα, τα οποία προκύπτουν: Το οικονομικό και το θεσμικό.

Ειδικά για το θεσμικό ζήτημα, ο Δήμαρχος Αθηναίων τόνισε ότι στη χώρα μας επιμένουμε μετά από πάρα πολλά χρόνια σε ένα συγκεντρωτικό, ένα αναχρονιστικό μοντέλο, το οποίο δεν μπορεί να συνεχιστεί: «Ένα νέο-οθωμανικό μοντέλο που θέλει ένα υπερτροφικό, υδροκέφαλο κράτος και την τοπική αυτοδιοίκηση να είναι ένα παρακολούθημα. Ή να το πω αλλιώς, ένα απροστάτευτο τέκνο. Όμως, επειδή γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, αρνούμαστε να είμαστε υπό κηδεμονία. Δεν πάει άλλο, όχι μόνο για εμάς, αλλά και για τους ανθρώπους τους οποίους υπηρετούμε».

Σε ό,τι αφορά τα οικονομικά ζητήματα, ο κ. Μπακογιάννης, τόνισε: «Κάθε τόσο προστρέχουμε στο κράτος – πατερούλη, με το χέρι απλωμένο, και λέμε “ω, μεγάλε σουλτάνε”, “ω, μεγάλε Πατισάχ”, δώσε, παρακαλώ, και σε εμάς”. Και γίνεται ένα αλισβερίσι. Το ίδιο αλισβερίσι, το οποίο ζούμε και σήμερα στο Συνέδριό μας. Όμως, εμείς, τι επιθυμούμε; Βαθμούς ελευθερίας. Αυτονομία. Ανεξαρτησία».

«Τζαμπατζήδες τα Υπουργεία – Δεν καταβάλλουν στον Δήμο Αθηναίων δημοτικά τέλη»

Ο Δήμαρχος Αθηναίων αναφέρθηκε σε συγκεκριμένα παραδείγματα, όπως το τέλος παρεπιδημούντων, αλλά και το city tax:

«Το τέλος παρεπιδημούντων, θα μπορούσε να περάσει όλο στην αυτοδιοίκηση και να το καθορίζουμε εμείς. Επίσης, το city tax. Η Αθήνα σήμερα έχει 650.000 μόνιμους κατοίκους και εξυπηρετεί 3,5 εκατ. ανθρώπους κάθε μέρα. Μα πείτε μου εσείς, πώς βγαίνει αυτή η εξίσωση; Είναι πολύ απλό. Αποτυγχάνουμε συστηματικά», είπε και πρόσθεσε:

«Ξέρετε ποιος είναι ο μεγαλύτερος τζαμπατζής σήμερα στην Ελλάδα και στον Δήμο Αθηναίων; Το ίδιο το Κράτος. Τα Υπουργεία δεν πληρώνουν ανταποδοτικά. Πληρώνουν φως, νερό, τηλέφωνο, αλλά στον δήμο δεν πληρώνουν ούτε για τα σκουπίδια ούτε για τον ηλεκτροφωτισμό. Δεν καταβάλλουν δημοτικά τέλη!»

Ο κ. Μπακογιάννης επανέφερε την πρόταση να περάσει ο ΕΝΦΙΑ στην τοπική αυτοδιοίκηση, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί σε “νάρκες” όπως το τέλος ταφής, το οποίο είπε ότι «ισοδυναμεί με το “κατεβάζω το ρολό, κλειδώνω το λουκέτο και φεύγω”».

Καταδεικνύοντας τον παραλογισμό που υπάρχει σε ό,τι αφορά το θέμα των αρμοδιοτήτων μεταξύ του Κράτους και των διαφόρων βαθμίδων τοπικής αυτοδιοίκησης, ανέφερε ως παράδειγμα, την οδό Αθηνάς: «Προσωπικά ντρέπομαι που η οδός Αθηνάς, η οποία περνά μπροστά από το Δημαρχείο της πόλης των Αθηνών, δεν αποτελεί αρμοδιότητα του Δήμου Αθηναίων. Δεν έχουμε το δικαίωμα ως Δήμος Αθηναίων να ορίσουμε θέσεις στάθμευσης. Αυτό τι σημαίνει; Ότι όταν ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη δεν πολυσυμπαθεί τον Δήμαρχο Αθηναίων -δε λέω ότι αυτό συμβαίνει στη δική μου περίπτωση προφανώς- έρχονται και γράφουν και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Μα αυτό, αν το σκεφτείτε, είναι βαθιά προσβλητικό για όλους εμάς».

«Δε χρειαζόμαστε νέο Καποδίστρια ή Τρικούπη, αλλά πραγματικές λύσεις σε πραγματικά άλυτα προβλήματα»

Ο Δήμαρχος Αθηναίων υπογράμμισε ότι σήμερα η τοπική αυτοδιοίκηση δε χρειάζεται μεταρρυθμιστές, όπως ο νέος Τρικούπης ή ο νέος Καποδίστριας, αλλά ουσιαστικές λύσεις: «Χρειαζόμαστε πραγματικές λύσεις σε πραγματικά προβλήματα, τα οποία παραμένουν άλυτα εδώ και πάρα πολλά χρόνια», είπε και πρόσθεσε: «Εγώ προσωπικά χάρηκα πάρα πολύ όταν άκουσα τον Υπουργό να περιγράφει αυτόν τον μηχανισμό για τις 20.000 αρμοδιότητες. Αλλά μέχρι να φτάσουμε ως εκεί μήπως θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε με τις 50 βασικές που έχει ήδη προτείνει η ΚΕΔΕ;», είπε χαρακτηριστικά.

Για το θέμα της γραφειοκρατίας, επισήμανε ότι έχουν γίνει σημαντικά βήματα, αλλά σημείωσε ότι έχουμε ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μας.

Ο κ. Μπακογιάννης, κατέληξε λέγοντας ότι σήμερα δίνεται στην τοπική αυτοδιοίκηση μία πάρα πολύ μεγάλη ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα: «Να γυρίσουμε το κράτος ανάποδα. Αλλά αυτό, πρώτα ξεκινάει από μία μάχη νοοτροπίας, την οποία μπορούμε να κερδίσουμε διότι υπάρχει ένα πάρα πολύ μεγάλο και πολύ ισχυρό πολιτικό κεφάλαιο σε αυτήν την αίθουσα. Κάποτε το λέγαμε το «κόμμα των δημάρχων», το «κόμμα της αυτοδιοίκησης» -δεν έχει σημασία ο τίτλος. Σημασία έχει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να μπορέσουμε να στεκόμαστε όρθιοι».

Εορτάζει το εμβληματικό εκκλησάκι της Ερμού

Εορτάζει σήμερα το εμβληματικό εκκλησάκι της Ερμού ! Το 1689, όταν πυρπολήθηκε η Αθήνα από τους Τούρκους, η φωτιά έφτασε στην εκκλησία, δεν κάηκε η εικόνα της Παναγιάς αλλά το γύρω ξύλο και το πρόσωπο καπνίστηκε. Από τις λέξεις «καπνός» και “κάρα (πρόσωπο, κεφάλι)”, σχηματίστηκε η «καπνικαρέα».

Δεύτερη εκδοχή, επειδή η Παναγιά της Εκκλησιάς «έκαμε χάριτας» στους χριστιανούς, την αποκαλούσαν «Κάμη-Χαρέα» που σταδιακά άλλαξε.

Τρίτη εκδοχή, επειδή η εικόνα της Παναγίας ήταν ντυμένη με ένα βαρύτιμο μεταξωτό ύφασμα, πάνω στο οποίο κρεμούσαν οι πιστοί τα αφιερώματα τους, τον «Καμουχά», την έλεγαν Παναγιά η Καμουχαρέα που σταδιακά και αυτό άλλαξε!

Η πιο πιθανή όμως ερμηνεία είναι ότι το 802 μ.Χ., επεβλήθη στην Βυζαντινή Αθήνα ο φόρος του καπνού που βγαίνει στις καμινάδες από την εστία που χρησιμοποιείτο για θέρμανση ή μαγείρεμα. Κάθε κάτοικος σύμφωνα με τις καπνοδόχους που είχε το σπίτι του πλήρωνε και τον ανάλογο καπνικό φόρο (έτσι βγήκε το «είναι από μεγάλο τζάκι»).

Ο εισπράκτορας που μάζευε τους φόρους αυτούς ονομαζόταν «Καπνικάριος», και κάποιος τέτοιος έκτισε την εκκλησία.

Ένα μνημείο με 1000 χρόνια ζωής, στον πιο εμπορικό δρόμο της χώρας (14ος του κόσμου), κινδύνευσε να κατεδαφιστεί, την έσωσε ο Λουδοβίκος, ο πατέρας του Όθωνα, δεν κινδυνεύει πια αφού είναι υπό την προστασία της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών! Η εικόνα της Πλατυτέρας στο Ιερό δια χειρός Φώτη Κόντογλου !

Ο γλύπτης της κεφαλής του Πολυτεχνείου

Ο ΜΕΜΟΣ (ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ ) ΜΑΚΡΗΣ (1913 – 1993 ) είναι ο γλύπτης της κεφαλής του Πολυτεχνείου, το σύμβολο του αντιδικτατορικού φοιτητικού αγώνα!
Τα χαρακτηριστικά του αγάλματος είναι του καινοτόμου ιστορικού, ΝΙΚΟΥ ΣΒΟΡΩΝΟΥ (1911 – 1989) ,φίλου και συναγωνιστή του Μακρή, με τον οποίο από το 1945 είχαν καταφύγει στην Γαλλία μετά τα Δεκεμβριανά!

Με πρωτοβουλία τότε του ΟΚΤΑΒΙΟΥ ΜΕΡΛΙΕ, διευθυντή του Γαλλικού Ινστιτούτου στην Αθήνα, το Γαλλικό Κράτος προσέφερε μια σειρά υποτροφιών σε νεαρούς καλλιτέχνες και επιστήμονες, που με το πλοίο Ματαρόα έφθασαν στον Τάραντα της Ιταλίας και από εκεί με τρένο στο Παρίσι!. Και οι δύο είχαν πολεμήσει στο μέτωπο της Αλβανίας , συμμετείχαν στην Εθνική Αντίσταση και επέστρεψαν στην Ελλάδα μετά την πτώση της δικτατορίας!

Ο Σβορώνος δίδαξε στα Πανεπιστήμια Θεσσαλονίκης και Κρήτης, όπου ανακηρύχθηκε διδάκτορας ,υπήρξε διευθυντής στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και δεν είχε άμεση σχέση με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.

Ο Μακρής που λόγω της πολιτικής του δράσης, απελάθηκε από την Γαλλία το 1950, είχε εγκατασταθεί όλα αυτά τα χρόνια στην Βουδαπέστη, όπου κατάφερε με το γλυπτικό του έργο να εκφράσει το όραμα του για έναν καλύτερο κόσμο με γνώμονα τον άνθρωπο και να γίνει ένας από τους πιο γνωστούς Ευρωπαίους γλύπτες της μεταπολεμικής περιόδου!

Με καταγωγή από τους Παξούς, ο αγιογράφος και ξυλογλύπτης παππούς του εγκαταστάθηκε στην Πάτρα ,όπου άνοιξε εργαστήριο! Ο πατέρας του NΙΚΟΛΑΟΣ ήταν έμπορος σταφίδας, που μετά την χρεοκοπία του αναγκάστηκε να μεταφέρει την οικογένεια του σ’ένα μικρό σπίτι στην Κυψέλη, ενώ η μάνα του ΒΑΓΕΝΑ ΜΑΡΙΑ ήταν από τα Καλάβρυτα από οικογένεια προεστών που είχαν λάβει μέρος στην επανάσταση! Ήταν ο μεσαίος από τα επτά παιδιά της οικογένειας του και αναγκάστηκε να πάει σε νυκτερινό σχολείο στην Πλάκα και να κάνει κάποιες βιοποριστικές δουλειές.

Πηγαίνοντας στο στρατό, του αναθέτουν να φτιάξει ένα ηρώο και του δίνουν την δυνατότητα να παρακολουθεί και το προπαρασκευαστικό τμήμα της ΑΣΚΤ. Στην δικτατορία του Μεταξά αναγκαζότανε να κρύβεται για να μην συλληφθεί. Τελειώνει με βραβεία την Σχολή του με καθηγητές τον ΜΙΧΑΛΗ ΤΟΜΠΡΟ και τον ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ και γίνεται φίλος με τον ΘΑΝΑΣΗ ΑΠΑΡΤΗ.

Στην Γαλλία τον ακολούθησε με δικά της έξοδα η ζωγράφος ΕΛΕΝΗ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ, με την οποία είχε σχέση. Μένουν μαζί μέχρι το 1948, που γνωρίζει την σερβογαλλίδα χαράκτρια ΖΙΖΗ ΝΤΟΥΚΑ ΣΕΡΝΙΤΣ (1923 -2014), την οποία παντρεύεται το 1950. Ασχολείται με την γλυπτική του και συνδέεται με αγωνιστές διαφόρων εθνικοτήτων από τον χώρο της Αριστεράς,ενώ συμμετέχει και σε εκθέσεις. Μετά την απόφαση της απέλασης του, τους δίνουν μόνο δύο ημέρες για να φύγουν και η μόνη χώρα που δέχεται και την γυναίκα του είναι η Ουγγαρία, όπου το 1954 γεννιέται η κόρη τους ΚΛΕΙΩ!

Το 1963 δωρίζει το έργο του “Ειρήνη”στον Δήμο της ΔΑΦΝΗΣ, έναν δήμο με σημαντική προσφορά στην αντίσταση και με γνωστό τον “ΜΠΛΟΚΟ ΤΟΥ ΦΑΡΟΥ”. O δήμαρχος κ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ, τον προσκαλεί να παραστεί στα αποκαλυπτήρια, όμως όχι μόνο δεν του επιτρέπεται, αλλά του αφαιρούν και την ελληνική ιθαγένεια.

Το 1966 η Γαλλία του επιτρέπει την είσοδο στη χώρα ενώ το 1967 η διορισμένη δημοτική αρχή απ’την απριλιανή δικτατορία του Δήμου ΔΆΦΝΗΣ τεμαχίζει το 2,5 μ. γλυπτό του και το πετάει στα σκουπίδια!

Το 1978 επιστρέφουν οικογενειακώς στην Αθήνα και εγκαθίστανται στο Μετς, περνώντας όμως και ένα μεγάλο διάστημα στην “μητριά πατρίδα”! Το 1979 διοργανώνεται μια μεγάλη αναδρομική έκθεση στην Εθνική Πινακοθήκη και δωρίζει το έργο του “Προς τιμή των νεκρών” στο ΕΜΠ για τους νεκρούς της εξέγερσης του 1973!

Έχει τιμηθεί από την Ουγγαρία με το” Βραβείο του άριστου καλλιτέχνη” και με το “Δάφνινο Στεφάνι”! Το ντοκυμαντέρ για την ζωή του, του ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΤΟΥΠΗ συμπαραγωγής Ελληνικής και Ουγγρικής τηλεόρασης βραβεύτηκε στο φεστιβάλ του Σικάγου. Ο ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΝΔΟΥΡΟΣ εγραψε το βιβλίο “Ο βίος και η πολιτεία του Μέμου Μακρή”.

Έργα του υπάρχουν σε πολλά μέρη όλου του κόσμου ,αλλά και της Ελλάδας όπως Το “Αιγαίο” στην Μαρίνα της Νέας Μάκρης,ο ανδριάντας του ΡΗΓΑ ΦΕΡΑΊΟΥ στο Δημαρχείο του Βόλου,ο ανδριάντας του ΠΑΥΛΟΥ ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗ στο Φαληρικό Δέλτα, η ” Πάππισα Ιωάννα” στο Θέατρο ΤΖΕΝΗ ΚΑΡΕΖΗ ,ο “Δον Κιχώτης στο Κατράκειο με μοντέλο τον ΜΑΝΟ ΚΑΤΡΑΚΗ, ο ανδριάντας του ΜΑΚΑΡΙΟΥ στο Προδρικό Μέγαρο Κύπρου ,το άγαλμα του Μπελογιάννη στην Αμαλιάδα κλπ.

Το Πανεπιστήμιο Θράκης τον εξέλεξε “επίτιμο διδάκτορα” και οι τρεις μαζί, με την γυναίκα του και την κόρη τους,που είναι κι αυτή χαράκτρια, κάνουν μια κοινή έκθεση στην Καβάλα. Πέθανε το 1993 στην Αθήνα, μετά από σύντομη ασθένεια. Μετά τον θάνατο του έγιναν δύο εκθέσεις με έργα του. Μία στο Κατράκειο της Νίκαιας το 1994 και η πρώτη και τελευταία στην γενέτειρα του την Πάτρα το 1995.

 

Ολύμπια Θέατρο «Μαρία Κάλλας»: «Όνειρο ήταν μα δεν το λησμονήσαμε»

Με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή, ο Δήμος Αθηναίων παρουσιάζει την Τετάρτη 19 Οκτωβρίου τη συναυλία «Όνειρο ήταν μα δεν το λησμονήσαμε» στο Ολύμπια Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας».

Στη συναυλία που διοργανώνει ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων η Δημοτική Αθηναϊκή Χορωδία και Μαντολινάτα «Ο Διονύσιος Λαυράγκας», σε συνεργασία με σημαντικούς Έλληνες ερμηνευτές θα μας ταξιδέψουν με ένα νοσταλγικό αφιέρωμα στο ιδιαίτερο μουσικό ρεπερτόριο μιας μουσικής σχολής που αγκάλιασε κάθε έκφραση μουσικής δημιουργίας, από την καντάδα και την οπερέτα, μέχρι την ελαφρά και λαϊκή μουσική.

Μια μοναδική μουσική διαδρομή στα έργα των: Κώστα Γιαννίδη, Γιάννη Σιδερή, Τιμολέοντα Ξανθόπουλου, Ιγκόρ Ποβλόβιτς, Παναγιώτη Τούντα, Παναγή Βαϊνδιρλή, Ιωάννη Περιστέρη, Κώστα Σκαρβέλη.

Μελωδίες που αγαπήθηκαν από γενιές Ελλήνων, τραγούδια που μιλούν στην ψυχή του κόσμου, γεμάτα συναισθήματα και αναμνήσεις.

Ερμηνεύουν οι:
Νατάσα Χριστοφιλάκη
Μαρία Γουρνιά
Γιάννης Χριστόπουλος
Δημήτρης Σιγαλός
Μπάμπης Τσέρτος
Σταυρούλα Μανωλοπούλου

Καλλιτεχνική επιμέλεια: Ανδρέας Μαζαράκης

Μουσική διεύθυνση: Απόλλων Κουσκουμβεκάκης

Στο πλαίσιο των επετειακών εκδηλώσεων από την συμπλήρωση 100 ετών από την Μικρασιατική Καταστροφή.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

19 Οκτωβρίου στις 20:30

ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ

Περιορισμένης ορατότητας €5
Δ’ Ζώνη (φοιτητικό, πολύτεκνοι, νέοι έως 25 ετών, άνεργοι, άνω των 65 ετών) €10
Γ’ Ζώνη €12
Β’ Ζώνη €15
Α’ Ζώνη €18
Διακεκριμένη Ζώνη €20
Προεδρικό Θεωρείο €30

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ

Όνειρο ήταν μα δεν το λησμονήσαμε :: Υπηρεσία Εισιτηρίων – TicketServices.gr

Πώληση εισιτηρίων θα γίνεται και δύο ώρες πριν την έναρξη της παράστασης στο θέατρο.

Ολύμπια, Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας»

Ακαδημίας 59, 106 79 – Αθήνα
210 3642540

www.opanda.gr

Πάνω από 3.100 «ορφανά» ΙΧ απομακρύνθηκαν από τις γειτονιές της Αθήνας

Με εντατικούς ρυθμούς, ο Δήμος Αθηναίων συνεχίζει να απομακρύνει από τους δρόμους της πόλης, οχήματα που είχαν εγκαταλειφθεί από τους ιδιοκτήτες τους, στο πλαίσιο της συντονισμένης προσπάθειας να απελευθερωθεί πολύτιμος δημόσιος χώρος για τις ανάγκες στάθμευσης μέσα στην πόλη και ταυτόχρονα να μειωθεί η ρύπανση που προκαλείται από αυτά.

Οι τακτικές επιχειρήσεις που συντονίζονται από τη Διεύθυνση Καθαριότητας και Ανακύκλωσης του δήμου, έχουν αποφέρει σημαντικά αποτελέσματα: Μέσα στην τελευταία τριετία –από τον Σεπτέμβριο του 2019 έως τον Οκτώβριο του 2022- συνολικά 3.168 αυτοκίνητα απομακρύνθηκαν από το κέντρο και τις γειτονιές, επιστρέφοντας στην πόλη τον ανεκμετάλλευτο χώρο που είχαν καταλάβει.

Μόλις τον περασμένο μήνα ολοκληρώθηκε μία μεγάλη επιχείρηση, διάρκειας 38 ημερών (από 18/9 έως 26/10), που είχε ως αποτέλεσμα την απομάκρυνση 188 αυτοκινήτων από τις επτά δημοτικές κοινότητες και την απελευθέρωση ισάριθμων θέσεων στάθμευσης.

«Κάθε τετραγωνικό μέτρο δημόσιου χώρου είναι αναγκαίο για την Αθήνα. Με τη συστηματική απομάκρυνση των εγκαταλελειμμένων οχημάτων από το κέντρο και τις γειτονιές, καταφέραμε να απελευθερώσουμε πολύτιμες θέσεις στάθμευσης για τους κατοίκους και τους επαγγελματίες, εξασφαλίζοντας την εύρυθμη λειτουργία της πόλης. Ταυτόχρονα, αντιμετωπίζουμε την αισθητική υποβάθμιση σε αυτά τα σημεία, αλλά και τους κινδύνους που προκαλούνται για τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον. Η στρατηγική μας για μια Αθήνα περισσότερο καθαρή και φιλόξενη ήδη αποδίδει καρπούς και προς αυτήν την κατεύθυνση συνεχίζουμε», τονίζει σε δήλωσή του ο Δήμαρχος Αθηναίων, Κώστας Μπακογιάννης.

Από την πλευρά του, ο Αντιδήμαρχος Καθαριότητας και Ανακύκλωσης του Δήμου Αθηναίων, Νίκος Αβραμίδης, επισημαίνει: «Ο Δήμος Αθηναίων συνεχίζει εντατικά τις προσπάθειες για μία καθαρή πόλη. Κάθε μήνα απομακρύνουμε κατά μέσο όρο 85 εγκαταλελειμμένα οχήματα, τα οποία στη συνέχεια οδηγούνται στην ανακύκλωση. Στόχος μας είναι να συνεχίσουμε με όσα μέσα διαθέτουμε να απαλλάσσουμε την πόλη από οτιδήποτε τη ρυπαίνει και την υποβιβάζει αισθητικά».

Πλήρης ανακύκλωση των υλικών

Το σύνολο των εγκαταλελειμμένων αυτοκινήτων που απομακρύνεται από τους δρόμους της Αθήνας ανακυκλώνεται. Με βάση την ορθή περιβαλλοντική διαχείριση και σύμφωνα με τους κανόνες της κυκλικής οικονομίας, τα οχήματα οδηγούνται σε πιστοποιημένες εγκαταστάσεις εναλλακτικής διαχείρισης οχημάτων, όπου εκεί ακολουθείται η προβλεπόμενη διαδικασία της ανακύκλωσης και ανάκτησης των υλικών τους. Υλικά όπως μπαταρίες, ελαστικά, ορυκτέλαια, πλαστικά, καύσιμα, μέταλλα κ.ά. αποσυναρμολογούνται από τα οχήματα και στη συνέχεια διαχωρίζονται προκειμένου να επαναχρησιμοποιηθούν. Με τον τρόπο αυτό, κανένα υλικό δεν πάει χαμένο, καθώς σχεδόν το σύνολο των υλικών ανακυκλώνεται.

Επικοινωνία με τον δήμο

Σημειώνεται ότι οι δημότες, εφόσον εντοπίζουν κάποιο εγκαταλελειμμένο όχημα στην περιοχή τους, μπορούν είτε να επικοινωνούν στην τηλεφωνική γραμμή 1595, είτε να ενημερώνουν τον δήμο, μέσω της εφαρμογής Novoville.