Ο καλλιτέχνης που κάποιοι τον αποκάλεσαν έλληνα Έλτον Τζών. Κάποιες φορές «σκαλίζει» εξουσίες και λαό με τα τραγούδια του ή με τις δηλώσεις του. Όπως και να έχει, είναι ο δικός μας Σταμάτης που ξέρει καλά να γράφει λόγο και μουσική τόσα χρόνια και να καθαγιάζει ή και να κολάζει νότες και λέξεις.
Η συνέντευξη έγινε με αφορμή την νέα παράσταση της “Σπείρα Σπείρα” … “Μπεε”
15 χρόνια Σπείρα Σπείρα. Πως προέκυψε αυτή η ομάδα; Πως γεννήθηκε;
Ήθελε ο Θεός του μουσικού θεάτρου…
Όταν συνήλθαμε σε ομάδα το μουσικό θέατρο ήταν άκρως παραμελημένο Το ξανακάναμε μόδα.
Τυχαία εντελώς από τα σεμινάρια τραγουδιού που ανακοίνωσε η Σοφία Σπυράτου στις «Ροές».
Είχα στόχο συγκεκριμένο και συμφωνήσαν και οι πρώτοι συμμετέχοντες… πως ερμηνεύουμε ένα μουσικό κείμενο
Αυτό ήταν ο πυρήνας. Έτσι ξεκινήσαμε!
Η σχέση σας με το κοινό μέσα στο χρόνο πως πιστεύετε ότι εξελίχθηκε; Βλέπετε ακόμα θαμώνες, που ερχόντουσαν και όταν η Σπείρα ξεκίνησε;
Και αυτό έγινε σιγά σιγά. Ο ένας έφερνε τον άλλον. Έβαζα κάποια ψιλά, για το ξεκίνημα και μετά τα παιδιά μοιράζονταν τα εισιτήρια. Ναι έχουμε ανθρώπους που δεν έχουν χάσει ούτε ένα έργο. Είμαστε κομμάτι από τη ζωή τους.
Μπεε… λοιπόν! Που σημαίνει τελικά; Η έσω ελληνική μας ιαχή; Ή η κραυγή του ανθρώπου, ο οποίος μέσα στα χρόνια μεταλλάχθηκε σε «πρόβατο»;
Οι αθώοι έχουν θέματα. Αυτό!
Μουσική πρωταγωνίστρια.
Κραυγές ανθρώπων, ομάδων, αλλαγή κυβέρνησης…
Τα είχαμε προβλέψει όλα. Ή σχεδόν όλα…
Όχι. Θεωρούμε ότι και το πρόβατο μπορεί να δαγκώσει. Να τα βάλει με το λύκο. Ακόμα και να τον νικήσει.
Θα μπορούσατε να ξεχωρίσετε κάποια παράσταση- σταθμό ή κάποια συνεργασία στην πορεία της Σπείρας; Μια παράσταση, που θα θέλατε να επαναλάβετε;
Τα χορικά το 2005, Αριστοφάνης τώρα, οι Δουλάρες. Σταθμοί έρευνας και δουλειάς αλλά κυρίως έρευνας…
Δουλειές που μας πήγανε παραπέρα. Μας ανοίξανε δρόμο.
Και τώρα… ο Ντάριο Φο για το καλοκαίρι. Πάλι μελέτη.
Από το κλασσικό «Ποτέ» στο «Γλέντι» στο δίσκο «Σπεράντζα» μέχρι τη Γωγώ Τσαμπά και τις «Βέρες». Παντρεύετε με τόση υψηλή αισθητική και ικανότητα, τη Δύση με την Ανατολή, σαν να ήταν αυτή η μυστική σας αποστολή στο ελληνικό τραγούδι. Υπάρχει όμως εξήγηση; Η δική σας εξήγηση.
Ένας πολιτικός φίλος μου -στέλεχος σοβαρό της καινούργιας κυβέρνησης- ακούγοντας την Τσαμπά στις «Βέρες» μου είπε ότι αυτό είναι το σήμα της διαχείρισης του λαϊκού αισθήματος στο τώρα. Το κράτησα, Εγώ δεν τα πολυσκέφτομαι αυτά. Να σας πω, κοιτάζω αν το τελικό αποτέλεσμα με κάνει συμμετοχικό σε αυτό που ακούω. Της ταίριαξε της Γωγώς.
Το «Γλέντι» είναι από τα τραγούδια μου που θα τα ‘βαζα στη διαθήκη μου.
Θεωρείτε πως η εμπορευματοποίηση της μουσικής και το lifestyle με τα σαθρά καταναλωτικά πρότυπα, που κυριαρχούσε κυρίως στα 90s και 00s, «δολοφόνησαν» κατά έναν τρόπο την καλή μουσική;
Όλα χρειάζονται, όλα κάνουν την καύση τους, όλα έχουν την ώρα τους, η καλή μουσική δεν κινδυνεύει από το εφήμερο. Υπήρξαν δουλειές μου που σχεδόν περάσανε ντούκου όταν κυκλοφορήσαν και τις ανακαλύπτουν τα παιδιά ,είκοσι χρονιά μετά. Μήπως το ίδιο δε συνέβη με τη γενιά μου και τον Χατζιδάκι;
Υπάρχει πάντα ένα πρόβλημα με τους μέτριους που κάνουνε τους κάποιους και με τους ημιεγγράματους που κάνουν ότι τα ξέρουν όλα και δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τι είναι μπουζούκι και τι μαντολίνο.
Είστε από τους λίγους μεγάλους δημιουργούς, που έχουμε σήμερα. Γιατί δεν είδαμε άλλους με ανάλογο ειδικό βάρος τα τελευταία χρόνια. Τι έφταιξε;
Δεν είμαι ούτε από τους λίγους, ούτε μεγάλος. Είμαι εργάτης της καθημερινότητας, όπως οφείλει να είναι κάθε σοβαρός καλλιτέχνης. Παρακολουθώ και ακούω πολύ όμορφα πράγματα. Μερικά λίγο ξεκρέμαστα οφείλω να πω, χωρίς στόχο, χωρίς φωτιά δυνατή, αλλά καλόγουστα και μερικά αληθινά ιερά.
Εκείνο που λείπει είναι ότι λίγα τελικά μπορείς να τα πάρεις μαζί σου για την επομένη μέρα, να τα ψιθυρίσεις επειδή κάτι σου αφήσανε
Στις εκλογές είδαμε μια αριστερή πολιτική στροφή για τη χώρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κυβέρνηση πια. Νομίζετε πως είναι μια αρχή για να ξεπεραστεί ο συντηρητισμός της ελληνικής νοοτροπίας; Ανοίγει μια πόρτα, που θα μας πάει κάπου καλύτερα;
Οι Έλληνες δοκίμασαν έναν νέο ηγέτη και την ομάδα του, από απελπισία. Όχι από ιδεολογία. Πιστεύω και νιώθω ότι κάτι θα αλλάξει. Θέλει πολύ δουλειά και ομοψυχία…
Ας το πάρουν απόφαση οι χαμένοι. Το κάψανε το μαγαζί
Πιστεύω στο ελληνικό άναρχο. Τώρα χρειάζεται και απόλυτη πειθαρχία
Ένας φίλος λέει για σας: «Τον Κραουνάκη ακόμα … δεν τον ανακαλύψαμε!» Δεν θα ρωτήσω τι να περιμένουμε στα επόμενα χρόνια από εσάς. Θέλω να σας ρωτήσω τι περιμένεις εσύ από τον Σταμάτη.
Τόσο στη μουσική όσο και στη ζωή.
Αφήνω ίχνη συνέχεια. Ακολουθώ την ψυχή μου. Διαβάζω. Συνομιλώ. Τσακωνομαι. Προσπαθώ να παραμένω ζωντανός και άμεσος.
Να περιμένω; τι; την ώρα που θα τα βαρεθώ όλα και θα κάθομαι να ακούω τα αηδόνια. Αλλα κι από αυτά, νότες θα αντλήσω.
Ευχαριστούμε Σταμάτη
