Eνα αυθαίρετο ξενοδοχείο περίπου 2.000 τετραγωνικών «ξεφύτρωσε» δίπλα στη νότια πύλη του κτήματος Τατοΐου, με άδεια… επισκευής πυρόπληκτου κτίσματος. Το πρώτο πρόστιμο που επιβλήθηκε πέρυσι από την πολεοδομία δεν στάθηκε ικανό να κάμψει τις επιχειρηματικές φιλοδοξίες των παρανομούντων, οι οποίοι σχεδόν αποπεράτωσαν το κτίριο. Με παρέμβαση του υπουργείου Πολιτισμού πραγματοποιήθηκε νέος έλεγχος από τους επιθεωρητές Περιβάλλοντος, που επέβαλαν νέο βαρύτατο πρόστιμο, που ξεπερνά τα 2,5 εκατ. ευρώ.

Στο άκρο του κτήματος, δίπλα στη νότια πύλη του, υπήρχε ένα παλαιό κτίσμα 120 τ.μ., δίπλα στην ταβέρνα «Λεωνίδας». Οι αυθαιρετούντες αρχικά εξέδωσαν μια άδεια μικρής κλίμακας, για την κατασκευή περίφραξης γύρω από το κτίριο αυτό και, μετά τη φωτιά στο Τατόι το 2021, εξέδωσαν νέα άδεια για επισκευή πυρόπληκτης κατοικίας.

Μόνο που, όπως προκύπτει από τα έγγραφα των επιθεωρητών Περιβάλλοντος, κατεδάφισαν την καμένη κατοικία και ξεκίνησαν την ανέγερση ενός μικρού ξενοδοχείου. Το σημείο στο οποίο ανεγειρόταν το αυθαίρετο είναι σχετικά πολυσύχναστο, καθώς βρίσκεται «επάνω στον δρόμο» που οδηγεί για το Τατόι.

Πολύ σύντομα λοιπόν η κατάσταση έγινε αντιληπτή. Τον Σεπτέμβριο του 2022 υποβλήθηκε καταγγελία στην Υπηρεσία Δόμησης Αχαρνών (όπου υπάγεται η περιοχή). Λίγες ημέρες μετά πραγματοποιήθηκε έλεγχος και στις 4 Οκτωβρίου διατάχθηκε διακοπή εργασιών. Οι ιδιοκτήτες κλήθηκαν σε απολογία και τον Δεκέμβριο τους επιβλήθηκε πρόστιμο ύψους περίπου 570.000 ευρώ (οι ιδιοκτήτες υπέβαλαν ένσταση στο Συμβούλιο Πολεοδομικών Θεμάτων).

Με άδεια επισκευής πυρόπληκτου κτίσματος 120 τετραγωνικών, επιχειρηματίας έχτισε ξενοδοχείο – 2,5 εκατ. το πρόστιμο που του επιβλήθηκε.

Η ανακοπή εργασιών που επέβαλε η πολεοδομία δεν στάθηκε ικανή να ανακόψει την ανέγερση του κτίσματος, που σύντομα ξεκίνησε και πάλι. Προφανώς οι εργασίες έγιναν εύκολα αντιληπτές – αυτή τη φορά η κατάσταση καταγγέλθηκε και στο υπουργείο Πολιτισμού, λόγω της γειτνίασης του κτιρίου με μία από τις δύο βασικές πύλες του κτήματος Τατοΐου.

Το ΥΠΠΟ με τη σειρά του ζήτησε την παρέμβαση των επιθεωρητών Περιβάλλοντος. Με βάση τη νομοθεσία που είχε γίνει για την υπόθεση της Μυκόνου (ν. 5037/23), συγκροτήθηκε μεικτό κλιμάκιο ελέγχου στα τέλη Φεβρουαρίου και προχώρησε άμεσα σε έλεγχο. Πριν από λίγες ημέρες ολοκληρώθηκε η έκθεση αυτοψίας, η οποία έρχεται να καταλήξει στα ίδια συμπεράσματα με την τοπική πολεοδομία: το ξενοδοχείο (διώροφη οικοδομή με σοφίτα) έχει έκταση 1.944 τετραγωνικά μέτρα και είναι εντελώς παράνομο.

Μάλιστα, λόγω του μεγέθους του, αλλά και του γεγονότος ότι η περιοχή βρίσκεται στη ζώνη προστασίας του ορεινού όγκου της Πάρνηθας, το πρόστιμο που επιβλήθηκε στην ιδιοκτήτρια εταιρεία (Belle Vue Ξενοδοχεια καί και Τουριστικαί Επιχειρήσεις) είναι ιδιαίτερα υψηλό: πρόστιμο ανέγερσης 1.751.149 ευρώ και διατήρησης 875.574 ευρώ, συνολικά περισσότερα από 2,6 εκατ. ευρώ. Μόλις ολοκληρωθεί η διοικητική διαδικασία (λ.χ. ενστάσεις), το κτίσμα θα κριθεί και οριστικά κατεδαφιστέο και θα πάρει τη θέση του στη μακρά σειρά των προς κατεδάφιση αυθαιρέτων στην Αττική.

Τα ενδιαφέροντα σημεία στην υπόθεση αυτή είναι δύο:

Πρώτον, το μεγάλο ύψος του προστίμου, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει και ότι θα εισπραχθεί. Οπως έχει αναφέρει η «Κ» με σειρά παραδειγμάτων σε ρεπορτάζ της, η διαδικασία ενστάσεων, δικαστικής προσβολής της απόφασης κ.ο.κ. είναι μακρά και μπορεί να καθυστερήσει για χρόνια την είσπραξη του προστίμου και την κατεδάφιση, με αποτέλεσμα καταστάσεις ανομίας να «παγιώνονται».

Δεύτερον, η ανέγερση ενός τόσο μεγάλου κτίσματος επάνω στον δρόμο, σε σχετικά πολυσύχναστο σημείο και δίπλα στο κτήμα Τατοΐου, όπου καθημερινά πηγαινοέρχονται δεκάδες υπάλληλοι του υπουργείου Πολιτισμού, δείχνει τη βαθιά εδραιωμένη πεποίθηση των παρανομούντων ότι θα παραμείνουν ατιμώρητοι.

Πάντως, το σημείο όπου ανεγέρθηκε το αυθαίρετο έχει ενδιαφέρουσα ιστορία. Σύμφωνα με το βιβλίο του ιστορικού Κώστα Σταματόπουλου «Το χρονικό του Τατοΐου», το 1926 διευθυντής τού τότε βασιλικού κτήματος ανέλαβε ο Βασίλειος Δρούβας, διατηρώντας τη θέση έως τον θάνατό του το 1961. Ο Δρούβας ήρθε σε συνεννόηση με τον Λεωνίδα Κεραμιδιώτη, του «έκοψε» ένα κομμάτι από το κτήμα για να φτιάξει ταβέρνα (γνωστή και σήμερα ως ταβέρνα «Λεωνίδας») και μοιράζονταν τα κέρδη. Οταν ο τότε βασιλιάς Γεώργιος επέστρεψε, το 1935, δεν δημιούργησε θέμα και η κατάσταση παγιώθηκε.

Πηγή: Γιώργος Λιάλιος / ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ