Πάσχα ονομάζεται η μεγάλη γιορτή του ιουδαϊσμού η οποία καθιερώθηκε ως ανάμνηση της Εξόδου, που ελευθέρωσε τους Εβραίους από την αιγυπτιακή δουλεία. Μεταγενέστερα υιοθετήθηκε ως εορτασμός από τους Χριστιανούς αναφορικά με τον θυσιαστικό θάνατο και την ανάσταση του Ιησού Χριστού. Το Χριστιανικό Πάσχα (όπου ο ίδιος ο Χριστός παρομοιάζεται με τον αμνό της θυσίας) έχει τις ρίζες του στο εβραϊκό Πέσαχ και εκείνο στο ειδωλολατρικό Πισάχ των αρχαίων Αιγυπτίων.

Το Χριστιανικό Πάσχα, ή κοινώς Πασχαλιά ή ελληνοπρεπώς Λαμπρή, και ειδικότερα η Ανάσταση του Χριστού ή απλώς Ανάσταση, είναι η σπουδαιότερη γιορτή του χριστιανικού εκκλησιαστικού έτους.

Η εορτή, στην αρχή κατά άμεσο παραλληλισμό με το ιουδαϊκό Πάσχα, τελείτο κάθε έτος στις 14 του μήνα Νισάν, δίνοντας έμφαση στην σταυρική θυσία του Χριστού. Αυτό ήταν σε αρμονία με τα λόγια του αποστόλου Παύλου: «Γιατί ωσότου να έρθει ο Κύριος, πάντοτε, όποτε τρώτε αυτό το ψωμί και πίνετε αυτό το ποτήριο, διακηρύττετε το θάνατο του Κυρίου». Σταδιακά οι περισσότερες εκκλησίες θέλησαν να διακόψουν αυτό τον παραλληλισμό, μεταθέτοντας τον εορτασμό αρχικά την πρώτη Κυριακή μετά τη 14η Νισάν. Κάθε τοπική εκκλησία εόρταζε με το δικό της τρόπο υπολογισμού την ημερομηνία της εορτής του Πάσχα. Όμως, καθώς γινόταν προσπάθεια ωστε να επιτευχθεί μια ενιαία ημερομηνία για όλες της εκκλησίες, αυτό οδήγησε σε εντάσεις κάποιες τοπικές εκκλησίες ιδίως κατά τον 3ο αιώνα. Τελικά η Α΄ Οικουμενική σύνοδος αποφάσισε οριστικά για μια κοινή ημερομηνία τέλεσης του εορτασμού του Πάσχα, που τηρείται μέχρι σήμερα με κάποιες παραλλαγές από τις διάφορες ομολογίες.

Τα λαϊκά έθιμα κατά το σύγχρονο εορτασμό της Ανάστασης στην Ελλάδα, περιλαμβάνουν δείπνο με κύριο φαγητό τη μαγειρίτσα, το βράδυ της Ανάστασης, το τσούγκρισμα των κόκκινων αυγών στο σπίτι ή έξω από την Εκκλησία, το «φιλί της αγάπης» την ώρα της Ανάστασης, το σούβλισμα του αρνιού κατά την Κυριακή του Πάσχα και άλλες εκδηλώσεις.

Το σούβλισμα του οβελία

Για τους Χριστιανούς, το σούβλισμα του οβελία την Κυριακή του Πάσχα αποτελεί ένα αγαπημένο έθιμο, προερχόμενο από το εβραϊκό Πάσχα, έχοντας άμεση σχέση με την έξοδο των Εβραίων από την Αίγυπτο. Σύμφωνα με την εν λόγω παράδοση, πριν ξεκινήσουν για την μεγάλη έξοδο, ο Θεός μέσω του Μωυσή, είπε στο πλήθος των Εβραίων να συγκεντρωθούν σε μικρές ομάδες και να θυσιάσουν όλες οι οικογένειες από ένα αρνί.

Σύμφωνα με τη Χριστιανική παράδοση, ο αμνός συμβολίζει τον Χριστό, διότι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είχε παρομοιάσει τον Ιησού με τον αμνό θεού που θα πάρει στις πλάτες του τις αμαρτίες του κόσμου. Για αυτό και ο Χριστός ονομάστηκε από τον Ιωάννη τον Προδρόμο ως ο «αμνός ο αίρων την αμαρτία του κόσμου».

Οι αρχαίοι Έλληνες, σαράντα ημέρες μετά τον θάνατο των συγγενών τους, μαγείρευαν δίπλα από τον τάφο. Πίστευαν ότι στο γεύμα που δίνεται μετά την ταφή και στο μνημόσυνο, συμμετέχει και ο ίδιος ο νεκρός. Έψηναν αρνιά σε εστίες, έπιναν κρασί και χόρευαν για να τον τιμήσουν.

Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, οι κλέφτες και οι αρματολοί, όταν έκαναν ανακωχή, σούβλιζαν αρνιά λέγοντας ότι ο Χριστός θα χαρίσει την «ανάσταση» και στο πολύπαθο γένος τους.

Έτσι, μέσα από πολλούς συμβολισμούς,  οι Έλληνες -κυρίως της Κεντρικής Ελλάδας και της Πελοποννήσου- την Κυριακή του Πάσχα ψήνουν αρνί στη σούβλα. Η πρακτική, από τις αρχαίες τελετές κατά την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, είναι ίδια με παραλλαγές. Και αν τότε στο ψήσιμο των θυσιασμένων αρνιών πρωτοστατούσαν οι βοηθοί των ιερέων που άναβαν την πυρά, τώρα ο μεγαλύτερος της οικογένειας ή της παρέας κάνει τον σταυρό του και ανάβει τη φωτιά της σούβλας με τη λαμπάδα της Αναστάσεως!

Αυγά κόκκινα σαν αίμα

Τα βάφουμε τη Μεγάλη Πέμπτη γιατί αυτή ήταν η μέρα που έγινε ο Μυστικός Δείπνος όπου ο Χριστός μοίρασε κρασί και ψωμί στους μαθητές του ως συμβολισμό για το σώμα και το αίμα του. Το κόκκινο χρώμα των αυγών συμβολίζει το ιερό αυτό αίμα αν και υπάρχουν κι άλλες ιστορίες γύρω από την επιλογή του κόκκινου χρώματος… Όπως εκείνη που λέει ότι η Παναγία πρόσφερε ένα καλάθι αυγά στους φρουρούς του γιου της ικετεύοντας να μην τον βασανίσουν. Όταν τα δάκρυά της έπεσαν πάνω στα αυγά, εκείνα βάφτηκαν κόκκινα. Το αυγό, όμως, έχει και μια άλλη σημασία: το κέλυφός του συμβολίζει τον τάφο του Χριστού που έσπασε και από μέσα του βγήκε η ζωή. Για αυτό και όταν τσουγκρίζουμε το αυγό μας αναφωνούμε «Χριστός Ανέστη!».

Τσουρέκι, ο συμβολισμός της ζωής

Προέρχεται από την τούρκικη λέξη “corek” που περιγράφει όλα τα είδη ψωμιού που είναι ζυμωμένα με μαγιά. Η ιστορία του ελληνικού τσουρεκιού αρχίζει κάπου στα βάθη της Τουρκοκρατίας, όταν οι Έλληνες αποφάσισαν να φτιάξουν τη δική τους εκδοχή γλυκού τσουρεκιού με γάλα, βούτυρο και αυγά. Ο λόγος που το τσουρέκι προστέθηκε στις λιχουδιές του Πάσχα είναι το… αλεύρι! Το αλεύρι που «ζωντανεύει» και μεταμορφώνεται σε ψωμί συμβολίζει την ανάσταση του Χριστού. Το σχήμα πλεξούδας, παρόλα αυτά, έχει τις ρίζες του αιώνες πριν, στα χρόνια της ειδωλολατρίας, τότε που πλεξούδες και οι κόμποι χρησιμοποιούνταν ως σύμβολα που κρατούσαν μακριά τα κακά πνεύματα…