Η Γαλλίδα σκηνοθέτις Irène Bonnaud γράφει για τον «Πόλεμο Τοπίων», μία μουσική-θεατρική παράσταση που παραπέμπει τόσο στο ίδιο το γεγονός του εμφυλίου πολέμου όσο και στη μνήμη του.

Με τη Φωτεινή Μπάνου και τον Δημήτρη Αλεξάκη θέλαμε να κάνουμε κάτι μαζί. Όταν πέρυσι μου έδειξαν το βιβλίο του Ηλία Πούλου Τασκένδη/Εξόριστες Μνήμες, το αγάπησα αμέσως. Είναι ακριβώς το θέμα που πάντα με ενδιέφερε: Πώς τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα διαπερνούν τις ζωές των μικρών ανθρώπων, πώς η Ιστορία περιπλέκεται μαζί με τις οικογενειακές ιστορίες των ανθρώπων, τις ιστορίες αγάπης, τις ιστορίες φιλίας.

Στη συνέχεια διάβασα πολλά βιβλία στα αγγλικά, γαλλικά και ελληνικά, με θέμα τον εμφύλιο πόλεμο, βιβλία ιστορικών, αλλά και μαρτυρίες και απομνημονεύματα. Αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν η σημασία του τοπίου, η τοπογραφία του πολέμου, η αναγκαιότητα αυτών των ατελείωτων πορειών μέσα στη νύχτα, επειδή ο Δημοκρατικός Στρατός έπρεπε να αλλάζει συνεχώς θέση. Μια πρώην αντάρτισσα, η Κατίνα Λατίφη, είπε σε μια φίλη μου που ετοιμάζει ένα ντοκιμαντέρ για τον εμφύλιο πόλεμο: «Πρέπει να κάνεις μια ταινία για τα παπούτσια μας. Ήταν το πιο σημαντικό πράγμα που είχαμε».

Περισσότερα στο: www.culturenow.gr

ΠΗΓΗ : Newsbomb.gr