O Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας είναι σαφής: «Η στάθμευση οχήματος στο οδόστρωμα παράπλευρα άλλου οχήματος, σε στάση ή στάθμευση, απαγορεύεται εκτός αν άλλως ορίζεται με ειδική σήμανση. Κατ’ εξαίρεση, τα δίτροχα ποδήλατα, μοτοποδήλατα και μοτοσικλέτες χωρίς καλάθι καθώς και τα ΕΠΗΟ (ελαφρά προσωπικά ηλεκτρικά οχήματα) μπορούν να σταθμεύουν το ένα παράπλευρα με το άλλο σε διπλή σειρά».

Η συγκεκριμένη παράβαση τιμωρείται με διοικητικό πρόστιμο 40 ευρώ. Και αν παρεμποδίζεται η λειτουργία των συγκοινωνιακών μέσων τότε ο οδηγός διαπράττει το αδίκημα της παρακώλυσης συγκοινωνιών. Σύμφωνα μάλιστα με ανακοίνωση που έκανε πριν από λίγες μέρες από το βήμα της Βουλής ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Νότης Μηταράκης, σύντομα οι άνδρες και οι γυναίκες της Τροχαίας θα είναι εξοπλισμένοι με τάμπλετ, ώστε να καταλογίζουν άμεσα τα πρόστιμα, τα οποία θα μεταβιβάζονται απευθείας στο Taxisnet.

«Τα διπλοπαρκαρισμένα οχήματα “στραγγαλίζουν την κυκλοφορία”. Σε ορισμένες περιπτώσεις μειώνουν έως και κατά 50% τη διοχετευτική ικανότητα μιας οδού. Επίσης, περιορίζουν την ορατότητα των οδηγών και αυξάνουν την πιθανότητα ατυχημάτων για αυτοκίνητα και πεζούς, καθώς συνήθως χρειάζεται να μπει κάποιος στην αντίθετη λωρίδα για να τα προσπεράσει. Δημιουργούν σύγχυση στους υπόλοιπους οδηγούς και εμποδίζουν την κίνηση των οχημάτων έκτακτης ανάγκης. Τέλος, επηρεάζουν τις δημόσιες συγκοινωνίες δυσχεραίνοντας την κίνηση των οχημάτων και την πρόσβαση των πολιτών στις στάσεις, με συνέπεια τις καθυστερήσεις στα δρομολόγια», λέει στην «Κ» ο Στράτος Παπαδημητρίου, καθηγητής Συστημάτων Μεταφορών στο Πανεπιστήμιο Πειραιά.

«Στις αστικές περιοχές όπου ο δημόσιος χώρος είναι πολύτιμος και τον διεκδικούν πεζοί και οχήματα για διάφορες δραστηριότητες, το διπλοπαρκάρισμα δεν δυσκολεύει μόνο τη διέλευσή τους, αλλά αποτελεί δυνητικά και παγίδα για την οδική ασφάλεια, ιδίως των πεζών, που αναγκάζονται να λειτουργήσουν σε ένα περιβάλλον με περιορισμένη ορατότητα και μη “συνεπή” μορφή. Το μέγεθος του προβλήματος φανερώνει την έλλειψη παιδείας και κοινωνικής ενσυναίσθησης», επιβεβαιώνει ο πολιτικός μηχανικός και συγκοινωνιολόγος Παναγιώτης Παπαδάκος.

Xρήση νέων τεχνολογιών

Και μόνο από την περιγραφή αυτού του τόσο πολυπαραγοντικού φαινομένου κατανοεί κανείς πόσο δύσκολη –και πολύπλευρη– είναι η αντιμετώπισή του. «Ενα πρώτο βήμα πρέπει να είναι ο σαφής διαχωρισμός ανάμεσα στις εμπορευματικές και επιβατικές μεταφορές. Για τα οχήματα τροφοδοσίας και διανομής, πέρα από την ανάγκη εφαρμογής των διατάξεων για τους χρόνους εκφόρτωσης, υπάρχει πλήρης απουσία χωροθέτησης ζωνών φόρτωσης και εκφόρτωσης, έτσι ώστε να μην είναι αναγκαίο το διπλοπαρκάρισμα και να μην τοποθετούνται εμπόδια στον δρόμο για να δεσμεύεται χώρος στάθμευσης», προτείνει ο Στράτος Παπαδημητρίου.

«Σε ό,τι αφορά τις επιβατικές μεταφορές απαιτείται συνδυασμός μεθόδων και πρακτικών. Πέρα από την αστυνόμευση και την επιβολή κυρώσεων, σε ορισμένες περιπτώσεις είναι εφικτή η διαμόρφωση της οδού μέσω της διαπλάτυνσης του πεζοδρομίου ή μέσω της τοποθέτησης μιας σειράς από διαχωριστικά κολωνάκια που κάνουν το διπλοπαρκάρισμα μη δυνατό. Η χρήση νέων τεχνολογιών για τον εντοπισμό των σημείων όπου το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα έντονο και η ανάλυση των δεδομένων, στη συνέχεια, μπορούν να οδηγήσουν στη διαμόρφωση των κατάλληλων πολιτικών.

Αυτό βέβαια απαιτεί τη συνεργασία όλων των αρμόδιων φορέων: τοπικής αυτοδιοίκησης, εμπορικών συλλόγων, δημόσιων συγκοινωνιών, τροχαίας». Kαι ο πήχυς της δυσκολίας ανεβαίνει κι άλλο, με δεδομένο μάλιστα ότι στοιχεία δεν υπάρχουν. Κανείς από τους εμπλεκόμενους φορείς δεν θεώρησε σκόπιμο να ασχοληθεί με την ουσιαστική αποτίμηση του πόσο κοστίζει το διπλοπαρκάρισμα στις πόλεις μας.

«Η διαχείριση της στάθμευσης αποτελεί πολύ σημαντική παράμετρο για την εύρυθμη λειτουργία του συγκοινωνιακού συστήματος κάθε πόλης. Τα διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα προκαλούν μείωση της κυκλοφοριακής ικανότητας μιας οδού και κατ’ επέκταση κυκλοφοριακή συμφόρηση ειδικά σε περιοχές με υψηλό φόρτο· προβλήματα οδικής ασφάλειας λόγω της μειωμένης ορατότητας στους πεζούς αλλά και των ελιγμών που πρέπει να κάνουν τα κινούμενα οχήματα· διαταράσσουν την ομαλή κυκλοφορία των μέσων μαζικής μεταφοράς· δυσχεραίνουν τις εμπορευματικές μεταφορές, τον ανεφοδιασμό των καταστημάτων με αρνητικό αντίκτυπο στις επιχειρήσεις – άρα έχουν επιπτώσεις και στην οικονομική δραστηριότητα μιας περιοχής», συμφωνεί ο Παναγιώτης Παπαντωνίου, επίκουρος καθηγητής του Παν. Δυτικής Αττικής και πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Συγκοινωνιολόγων. «Η λύση πρέπει να έχει δύο άξονες: από τη μια την πιο έντονη αστυνόμευση, ειδικά σε σημεία όπου το πρόβλημα είναι πιο οξύ και από την άλλη εκστρατείες ευαισθητοποίησης των πολιτών σχετικά με τις αρνητικές συνέπειες της παράνομης στάθμευσης».

«Η διαχείριση της στάθμευσης και η συστηματική επιτήρηση της σωστής λειτουργίας της θα έχει θετικά αποτελέσματα και για τους πολίτες, και τις επιχειρήσεις. Η πολιτεία οφείλει να διαμορφώσει ένα πλαίσιο, λοιπόν, εστιάζοντας στις ανάγκες κινητικότητας και προσβασιμότητας για όλους. Υπάρχουν πολλές τεχνολογικές λύσεις και ευκολίες: όπως η επιτήρηση της στάθμευσης μέσω αισθητήρων στο οδόστρωμα ή μέσω διέλευσης οχήματος που διαθέτει κάμερες. Αντίστοιχες πρακτικές έχουν τεθεί με επιτυχία σε λειτουργία εδώ και χρόνια σε πολλές πόλεις σε Ευρώπη και Αμερική», καταλήγει ο Παναγιώτης Παπαδάκος.

Στη Γερμανία

Κι ενώ στην Ελλάδα αυτά τα «απλά» μοιάζουν με σενάριο επιστημονικής φαντασίας, στη Γερμανία είναι πραγματικότητα εδώ και δεκαετίες. «Στα σχολεία η οδική κυκλοφορία υπάρχει ως μάθημα, τουλάχιστον μία ώρα την εβδομάδα. Στον παιδικό σταθμό της κόρης μου μία από τις φετινές εκδρομές ήταν σε σχολή οδηγών. Κι αυτό γιατί από τεσσάρων ετών κυκλοφορούν με τα δικά τους ποδήλατα», λέει ο Ελληνας αρχιτέκτονας Λουκάς Μπαρτατίλας, που ζει και εργάζεται στο Βερολίνο.

Οσο για τα διπλοπαρκαρίσματα; «Στο κέντρο υπάρχουν πολλά φορτηγά το πρωί για εφοδιασμό των καταστημάτων, θα δεις αυτοκίνητα των Γερμανικών Ταχυδρομείων και των εταιρειών ταχυμεταφορών, αλλά όλα γίνονται σε συγκεκριμένες ώρες. Επίσης, οι περισσότεροι δρόμοι διαθέτουν μόνο μία λωρίδα για αυτοκίνητα και μία για ποδήλατα, οπότε αν θέλει να διπλοπαρκάρει κάποιος αυτό σημαίνει ότι θα κλείσει τη λωρίδα των ποδηλάτων.

Οι πολίτες δεν τολμούν να κάνουν κάτι τέτοιο, γιατί υπάλληλοι ειδικού τμήματος της δημοτικής αστυνομίας, γυρνούν όλη την ημέρα με τα ποδήλατά τους και κόβουν κλήσεις… αβέρτα. Οποιος διπλοπαρκάρει θα δει σε λίγα λεπτά το αυτοκίνητό του να απομακρύνεται με γερανό. Και δεν θα πληρώσει μόνο το πρόστιμο, αλλά και τα έξοδα του γερανού…».

Από μικρή οδό ξεκινάει «χιονοστιβάδα» προβλημάτων έως τη Συγγρού

Σε ορισμένους δρόμους της Αττικής η κατάσταση είναι χαοτική: η Πατησίων, η Αχαρνών, η Σόλωνος, η Ακαδημίας, η Αριστοτέλους, η 3ης Σεπτεμβρίου, η Φιλολάου και η Σπύρου Μερκούρη στην Αθήνα, η Ηρώων Πολυτεχνείου, η Γρηγορίου Λαμπράκη και η Γούναρη στον Πειραιά, η Θησέως στην Καλλιθέα, μεταξύ πολλών άλλων.

Ο περιφερειακός σύμβουλος Κίμων Λογοθέτης γίνεται καθημερινά μάρτυρας σκηνών απείρου κάλλους μέσα από τις 250 κάμερες του Κέντρου Διαχείρισης Κυκλοφορίας και Οδικής Ασφαλείας της Περιφέρειας Αττικής, του οποίου είναι υπεύθυνος. «Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η οδός Μισαραλιώτου, μικρή αλλά κομβικής σημασίας, που δημιουργεί αλυσιδωτά προβλήματα. Από εκεί διέρχονται καθημερινά δεκάδες τουριστικά λεωφορεία με επισκέπτες του Μουσείου Ακρόπολης και του Ιερού Βράχου», λέει. «Λόγω διπλοπαρκαρισμένων αυτοκινήτων, σε μόνιμη βάση, τα πούλμαν εγκλωβίζονται. Το πρόβλημα μεταφέρεται στην προέκτασή της, την Πετμεζά, που οδηγεί στη λεωφόρο Συγγρού. Η ουρά των μποτιλιαρισμένων οχημάτων στο ανοδικό ρεύμα της Συγγρού φτάνει μέχρι τη Φραντζή και τον Νέο Κόσμο».

Δύσκολη εξίσωση, αναμφίβολα, το πρόβλημα. Απαιτεί, όπως τονίζει ο κ. Λογοθέτης, «τη συνεργασία διαφόρων υπουργείων (Υποδομών και Μεταφορών, Περιβάλλοντος, Τουρισμού, Πολιτισμού – μεταξύ άλλων), της Τροχαίας, της Δημοτικής Αστυνομίας, του ΟΑΣΑ, της εφοδιαστικής αλυσίδας, των τουριστικών λεωφορείων, των ταξί και των χρηστών του οδικού δικτύου. Και, φυσικά, τη δημιουργία νέων χώρων στάθμευσης, που θα καλύπτουν τις ανάγκες των πολιτών».

«Αυτή η πολυδιάσπαση είναι η ρίζα του κακού. Το λέμε ως Σύλλογος Ελλήνων Συγκοινωνιολόγων με κάθε ευκαιρία ότι η δημιουργία ενός μητροπολιτικού φορέα με ενιαία προσέγγιση και συντεταγμένες θέσεις θα ήταν ένα πρώτο θετικό βήμα», συμφωνεί ο Παναγιώτης Παπαδάκος. «Κάθε δήμος έχει διαφορετικά προβλήματα και διαφορετική πολιτική σε θέματα κυκλοφορίας. Οι περισσότεροι δεν έχουν εικόνα του τι συμβαίνει στους δρόμους τους και ποιοι παρουσιάζουν τα εντονότερα προβλήματα. Και σε κάποιες περιπτώσεις ουσιαστικά δεν θέλουν να τα λύσουν, μια και πιστεύουν ότι η αστυνόμευση θα δυσαρεστήσει τους δημότες – ψηφοφόρους τους.

Θυμάμαι, πριν από μερικά χρόνια, δρόμο που από τη μια πλευρά του (αρμοδιότητας μεγάλου αττικού δήμου) όλα δούλευαν ρολόι και από την άλλη (αρμοδιότητας του γειτονικού δήμου) γινόταν χαμός! Και τέτοιες εικόνες δεν είναι καθόλου σπάνιες».

Πηγή: Τασούλα Επτακοίλη / http://www.kathimerini.gr