Στα υψώματα της Μπογκοτά στην Κολομβία, κάτι περίεργα “ιγκλού” κινούν την περιέργεια των επισκεπτών. Με πολύ καλή θερμομόνωση και αντισεισμική προστασία, τα “ιγκλού” της κολομβιανής πρωτεύουσας δεν έχουν κατασκευαστεί από πάγο, αλλά από παλιά εγκαταλελειμμένα ελαστικά οχημάτων που αποτελούν μια πραγματική μάστιγα για το περιβάλλον.
Πίσω από αυτό το πρωτοποριακό έργο βρίσκεται μια γυναίκα: η περιβαλλοντική ακτιβίστρια Alexandra Posada, η οποία οργάνωσε την κατασκευή των αρχικών κτηρίων με τους στρογγυλεμένους τοίχους στην πόλη Choachi, περίπου σαράντα χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα.
“Μου δώρισαν αυτά τα ελαστικά γιατί είναι πολύ δύσκολο να τα ξεφορτωθούν. Χρειάζονται χιλιάδες χρόνια για να αποσυντεθούν”, δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων η 35χρονη ακτιβίστρια.
Για τη μετατροπή των ελαστικών σε συμπαγή τεμάχια που ζυγίζουν από 200 έως 300 κιλά, πρέπει πρώτα να τα γεμίσουν με χώμα. Στη συνέχεια ράβδοι σιδήρου παρεμβάλλονται μεταξύ των ελαστικών διαφόρων μεγεθών, ανάλογα με το αν προέρχονται από φορτηγά ή από αυτοκίνητα.
Χάρη στην ευελιξία των ελαστικών, αυτά τα σπίτια, που στην κυριολεξία “κρέμονται” στις πλαγιές των λόφων, είναι τα πλέον κατάλληλα για να αντιμετωπίσουν τις σεισμικές δονήσεις που είναι συχνότατες σε αυτή την περιοχή.
Οι οροφές των δωματίων κατασκευάζονται από τσιμέντο, ενώ ξύλο χρησιμοποιείται για την σαλοτραπεζαρία για αισθητικούς λόγους.
Η χρήση των μεταχειρισμένων ελαστικών είναι μια ευλογία για το περιβάλλον. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, οι Κολομβιανοί πετούν στις χωματερές περίπου 5,3 εκατομμύρια λάστιχα αυτοκινήτων, δηλαδή περίπου 100.000 τόνους καουτσούκ το χρόνο.
Τα ελαστικά που συσσωρεύονται σε αυτές τις χωματερές καίγονται προκαλώντας μια σημαντικότατη πηγή ρύπανσης, κυρίως στη Μπογκοτά, μια μητρόπολη 7 εκατομμυρίων ανθρώπων που αντιμετωπίζει ήδη σοβαρό πρόβλημα ατμοσφαιρικής ρύπανσης.
Τα περίπου 9.000 ελαστικά που χρησιμοποιήθηκαν μέχρι τώρα για τους τοίχους, τα πλακάκια, τα δάπεδα ή τις σκάλες των “ιγκλού” της πόλης Choachi δεν είναι το μόνα απόβλητα που ανακυκλώνουν οι αρχιτέκτονες. Στα δωμάτια για παράδειγμα, οι φεγγίτες έχουν κατασκευαστεί από γυάλινα μπουκάλια.
“Τα σπίτια που κατασκευάζονται με ανακυκλώσιμα υλικά είναι ωραία και ευάερα, με ακόμα πιο έμμεσο φωτισμό” υπογράμμισε η Alexandra Posada.
Ένας από τους εργαζόμενους, o William Clavijo, κτίστης, ομολογεί ότι αυτές οι κατασκευές του έχουν “διδάξει την αξία των πραγμάτων”.
