Τον γνωρίσαμε ως μεγάλο ηθοποιό, λίγοι γνωρίζουν ωστόσο ότι ο Μάνος Κατράκης ξεκίνησε ως ποδοσφαιριστής που οι ανάγκες της εποχής τον ανάγκασαν να το εγκαταλείψει και να ασχοληθεί με την υποκριτική.
Πρώτη ομάδα που αγωνίστηκε ο Μάνος Κατράκης ήταν ο Κεραυνός Πολυγώνου, που όταν σταμάτησε να υπάρχει μεταπήδησε στον Αθηναϊκό. Η ομάδα του Αθηναϊκού έχει ανέβει μέχρι τη Super League 1.
Ο γεννημένος το 1908 στο Καστέλι Κισσάμου Κρήτης Κατράκης, πριν συμπληρώσει τα 10 του χρόνια, μετακόμισε οικογενειακώς στην Αθήνα. Οι ιστορικές πληροφορίες αναφέρουν ότι το ποδόσφαιρο του άρεσε πάρα πολύ. Έτσι, αποφασίζει να ασχοληθεί με αυτό πιο ενεργά και εντάσσεται στην, ανεξάρτητη, ομάδα του Κεραυνού Πολυγώνου!
Ο Μάνος Κατράκης αγωνιζόταν σε θέση σέντερ μπακ και κύριο προσόν του ήταν η μαχητικότητα.
Κατόρθωσε να ξεχωρίσει γρήγορα με τις ικανότητες και τις εμφανίσεις του, αν και οι συνθήκες υπό τις οποίες έπαιζαν ο ίδιος και οι συμπαίκτες του δεν ήταν και οι καλύτερες δυνατές!
Το γήπεδο του Κεραυνού βρισκόταν εκεί που είναι σήμερα το Πεδίον του Άρεως.
Μια αλάνα, στρωμένη με ψιλό χαλίκι που, όποιος έπεφτε, του γδέρνε χέρια και πόδια.
Ο ίδιος διηγείται: «Σαν ξυράφι έκοβε το άτιμο! Κι μάνα μου κάθε φορά που έβλεπε να γυρίζω σπίτι καταγδαρμένος μου έλεγε: Πάλι κλώτσαγες την μπάλα Μανώλη;».
Λίγο αργότερα, πάντως, άφησε την ομάδα του, η οποία στο μεταξύ είχε πάψει να υπάρχει και μετακινήθηκε στον σαφώς γνωστότερο και δυνατό, τότε, Αθηναϊκό, με τη φανέλα του οποίου αγωνίστηκε στα πρωταθλήματα της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Αθήνας τις σεζόν 1924/25 (τρίτη θέση) και 1925/26 (έκτη θέση), καταφέρνοντας να διακριθεί σε αρκετούς αγώνες.
Δεν έμελλε, ωστόσο, να ασχοληθεί για πολύ ακόμα με τον βασιλιά των σπορ. Εκ των πραγμάτων αναγκάστηκε να βρει εργασία αλλά και να γίνει προστάτης οικογένειας, καθώς ο έμπορος στο επάγγελμα, πατέρας του, Χαράλαμπος, έλειπε συνέχεια ενώ ο μεγαλύτερος αδερφός του, Γιάννης, είχε ήδη ξενιτευτεί στην Αμερική.
Δεν άργησε, πάντως, να βρει τον αληθινό του προορισμό ζωής.
Εν έτει 1927 πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στο θέατρο, με το μπρίο και τη δυναμικότητά του να ενθουσιάζουν τον σκηνοθέτη Κώστα Λελούδα.
Έναν χρόνο μετά, το 1928, έπαιξε στην πρώτη ελληνική βουβή ταινία «Το λάβαρο του ’21». Τα υπόλοιπα, όπως λέμε, είναι ιστορία!
