“Η Τέχνη δεν είναι το πάθος μου, ουρλιάζει στο αίμα μου.”
Όταν η Yolandi Jacobsz έπρεπε να φύγει για την Αμερική σε μακροσχέδιες διακοπές, τα πράγματα δεν πήγαν ακριβώς όπως τα είχε σχεδιάσει, και η ζωή πήρε μια διαφορετική, δημιουργική στροφή. Όταν η βίζα της δεν ήρθε μες στο χρόνο, ολόκληρο το ταξίδι της δυστυχώς ακυρώθηκε. Πριν φύγει, η υπέροχη κοινότητα της Νοτιοαφρικανικής Fujifilm της έδωσε μια XT-1 κάμερα να καταγράφει το αμερικανικό ταξίδι της. Έτσι, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει μια κάμερα λίγο διαφορετικά, αν όχι για ένα ταξίδι – και ξεκίνησε να μεταμορφώνει τον εαυτό της σε 15 γυναίκες είδωλα που την ενέπνευσαν – ένα μέρος της παιδικής της ηλικίας. Όλη η ενδυμασία, το βάψιμο και τα μαλλιά τα έφτιαξε μόνη της, και δουλεύοντας ως φωτογράφος, αυτό το προσωπικό πρότζεκτ προχωρούσε το βράδυ όταν η προετοιμασία συνήθως άρχιζε περίπου στις 11 μ.μ., και κάθε λήψη ολοκληρωνόταν στις 2 π.μ.. Έκανε όλες τις λήψεις μόνη της με το ενσωματωμένο σύστημα WiFi στην κάμερα, που ενεργοποιείται με εφαρμογή του τηλεφώνου, όπου ελέγχεις τα φώτα, τις ρυθμίσεις διαφράγματος και κλείστρου από το τηλέφωνό σου, ένα εκπληκτικό χαρακτηριστικό της Fuji.
Δεν πρόκειται για είδωλα της μόδας, όπως η Dian Fossey ποτέ δε θα μείνει στη ιστορία για το στυλ της – αλλά για τη δουλειά που έκανε. Ήθελε να δείξει ένα κομμάτι της δικής της ιστορίας σε τι ποικίλα πράγματα ήταν εκτεθειμένη σαν παιδί. Σε δυο βδομάδες ολοκλήρωσε αυτό το έργο και φρόντισε κάθε γυναίκα να παρουσιάζεται όσο το δυνατόν πιο κοντά στον αυθεντικό εαυτό της, όσον αφορά στο βλέμμα, τις ιδιομορφίες, την εποχή και τη διάθεση. Η ιδέα δεν είναι να μοιάζει 100% με καμία από αυτές τις γυναίκες, και το ξεκαθαρίζει αυτό – καθώς ποτέ δεν πρόκειται να το καταφέρει, όμως αυτό είναι μάλλον μια αφιερωματική λήψη, και ήταν τελικά μια πρόκληση για να δει τι θα μπορούσε να καταφέρει.
Μετάφραση: Γιώργος Ρίζος
Πηγή: boredpanda.com
