Ηδη πριν ακόμη ιδρυθεί το ελληνικό κράτος πολλοί ξένοι ειδικοί είχαν φτάσει στην Ελλάδα για να βοηθήσουν τον ελληνικό σκοπό, τάση που δεν σταμάτησε για τουλάχιστον έναν αιώνα.
Το προδίδουν άλλωστε και οι πινακίδες των δρόμων στις ελληνικές πόλεις που φέρουν ξένα ονόματα. Οι πολεοδόμοι Εδουάρδος Σάουμπερτ, Λέο Φον Κλέντσε, Λούντβιχ Χόφμαν, Τόμας Μόουσον και Ερνέστος Εμπράρ ασχολήθηκαν με το ελληνικό πολεοδομικό πρόβλημα σε βάθος εκατονταετίας, ενώ πρόσφατα ενεπλάκη και ο καταλανός Τζουζέπ Ασεμπίλιο. Η οικονομία είχε τον δικό της άνθρωπο σε αυτή την ιστορία: τον Εδουάρδο Λω.
Εδώ βλέπετε πολεοδομικό σχέδιο του 1910 για την περιοχή των Πατησίων σχεδιασμένο απλό τον διάσημο Γερμανό Πολεοδόμο – Αρχιτέκτονα Λούντβιχ Χόφμαν (Ludwig Ernst Emil Hoffmann 1852 – 1932) κατόπιν ανάθεσης του τότε Δήμαρχου Αθηναίων Σπύρου Μερκούρη. Προς τιμήν του, η μικρή οδός Χόφμαν κοντά στο Πάρκο Κλωναρίδη.
Ο Χόφμαν ήταν ένας από τους πιο σπουδαίους αρχιτέκτονες του Βερολίνου
Ο Λούντβιχ Χόφμαν γεννήθηκε στο Ντάρμσταντ και σπούδασε στην Kunstakademie Kassel (Ακαδημία Τέχνης του Κάσελ) και στην Bauakademie (Ακαδημία Αρχιτεκτονικής) στο Βερολίνο. Το 1879, αφού πέρασε την πρώτη κρατική εξέταση, ο Χόφμαν άρχισε να εργάζεται για την κυβέρνηση του Βερολίνου ως εργοδηγός κατασκευών υπό τον Φραντς Χάινριχ Σβέχτεν. Η αρχιτεκτονική του καριέρα ξεκίνησε το 1880 όταν αυτός και ο Peter Dybwad, και οι δύο άγνωστοι, κέρδισαν τον διαγωνισμό για το σχεδιασμό του κτιρίου του Ανωτάτου Δικαστηρίου στη Λειψία έναντι 118 άλλων συμμετοχών.
Το 1896, ο Χόφμαν έγινε Stadtbaurat—διευθυντής πολεοδομικού σχεδιασμού και κατασκευής—για το Βερολίνο. Υπηρέτησε για 28 χρόνια μέχρι το 1924 (η ηλικία υποχρεωτικής συνταξιοδότησης είναι τα 72) και σήμερα θεωρείται ως ο σημαντικότερος κάτοχος της θέσης.
Υπό την ηγεσία του κατασκευάστηκαν 111 εγκαταστάσεις, συμπεριλαμβανομένων πάνω από 300 κτιρίων.
