του Δημήτρη Πεπελάση
Η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πρότεινε τη σύσταση διακομματικής Επιτροπής για το Δημογραφικό. Σπουδαία πρωτοβουλία, αν δεν πρόκειται για απόπειρα ψηφοθηρικής κολακείας άτεκνων ή πολύτεκνων.
Έχει άραγε αντιληφθεί ότι το Δημογραφικό διαφέρει από τις συνηθισμένες προκλήσεις της πολιτικής; Ότι απαιτεί ολιστική, διεπιστημονική προσέγγιση, αφού περιλαμβάνει όλες τις σημαντικές παραμέτρους της ποιότητας ζωής; Δεν αφορά μόνον στην Υγεία, την Παιδεία, τη Δικαιοσύνη ή το Περιβάλλον και δεν επηρεάζει μόνον το ασφαλιστικό, τη διαθεσιμότητα εργατικού δυναμικού ή την αδυναμία μιας κοινωνίας γερόντων να καινοτομήσει. Η ευημερία με πίστη στο μέλλον είναι το ζητούμενο. Αυτή η πίστη είναι συνυφασμένη και με την εμπιστοσύνη στους θεσμούς.
Η πραγματικότητα έχει διαψεύσει τις παρωχημένες προσεγγίσεις. Η υπογεννητικότητα δεν κάμφθηκε ούτε σε περιόδους πλήρους απασχόλησης και οικονομικής ευφορίας. Απέτυχαν επιδοματικές πολιτικές, φορολογικές ελαφρύνσεις, μόρια για πρόσληψη στο δημόσιο και άλλα συγκυριακά μέτρα.
Η επιφυλακτικότητα ως προς το μέλλον υπήρξε ο διαχρονικός τροφοδότης της αποταμίευσης και της ακίνητης περιουσίας. Η μελλοντική εξασφάλιση προτιμήθηκε από την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και της ανάπτυξης. Είναι αυτή η παράδοση που τώρα «δαγκώνει» τον κάθε νοικοκύρη, επιπλέον της ανεργίας, της μείωσης των συντάξεων και της υπερβολικής φορολόγησης. Πρόκειται για ένα ακόμη γκρεμισμένο καταφύγιο στην αέναη αναζήτηση ασφάλειας.
Θα περάσουν δεκαετίες πριν ξεθωριάσουν οι μνήμες της τραυματικής εμπειρίας που βιώνουμε.Θα απαιτηθούν πολλές θετικές και διαρκείς εμπειρίες για να παραμεριστούν τα συναισθήματα του φόβου, της απειλούμενης αξιοπρέπειας, της αυτό- αμφισβήτησης, της διάχυτης απογοήτευσης.
Τι θα εμπεδώσει την αίσθηση του σταθερού και συνεπούς προγραμματισμού για τις επόμενες γενιές ,την αίσθηση ότι κτίζεται ένα φιλικό περιβάλλον για τα παιδιά, τους νέους αλλά και τους ηλικιωμένους; Τι θα κτίσει προσδοκία ευημερίας με ασφάλεια, χωρίς διαφθορά και αναξιοκρατία;
Αναφέρομαι στη διαφθορά και στην αναξιοκρατία επηρεασμένος από την έρευνα της ICAP για τους λόγους που μεταναστεύουν οι νέοι μας. Κι αυτές καταγράφονται ως κύριες αιτίες που αποστερούμαστε αυτόν τον πνευματικό πλούτο και τη δύναμη δημιουργίας. Πως να φανταστούμε αντιστροφή της υπογεννητικότητας όταν οι νέοι μας φεύγουν; Είναι προφανές ότι, μεταναστευτικό και δημογραφικό είναι εφαπτόμενα προβλήματα.
Η έρευνα αφυπνίζει ως προς τη διαχρονική επίπτωση των αδύναμων θεσμών . Και ξέρουμε ότι δεν φταίνε οι ίδιοι οι θεσμοί αλλά το πώς αυτοί λειτουργούν με την ανοχή μας. Θεσμοί του κράτους, της αυτοδιοίκησης της κοινωνίας. Αυτοί θα διαδραματίσουν τον πρωτεύοντα ρόλο. Έπονται άλλες παράμετροι, όπως η οικονομική ανάπτυξη, που όμως κι αυτές εξαρτώνται από την απόδοση των θεσμών. Εκεί βρίσκεται η κεντρική πρόκληση της πολιτικής, διότι το κύρος των θεσμών είναι που διακρίνει τις κοινωνίες που προοδεύουν από αυτές που καταρρέουν.
Όταν κοιτάξουμε κατάματα την πραγματικότητα με επίγνωση της ατομικής ευθύνης μας, ελέγξουμε ιδεοληψίες, προκαταλήψεις, ελαττώματα και όταν μάς προβληματίσει η ανοχή απέναντι στη διαφθορά και την αναξιοκρατία, τότε το μέλλον θα φωτιστεί.
Μακρύ το ευχολόγιο. Πάντως, το δημογραφικό δε λύνεται έτσι απλά, με ονειρώξεις και επιδόματα.
ΠΗΓΗ: anoixtoparathyro.gr