71 ετών, έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του σαν άστεγος. Αυτοδίδακτος μπλουζίστας, έπαιζε στους δρόμους. στα live του καταναλώνει περίπου 2 μπουκάλια Jack Daniels όπως μου είπε ένας φίλος. Ο Seasick Steve μπήκε στο στούντιο το 2004 και αναγνωρίστηκε…
Άγρια, blues, παιγμένα σε κιθάρες-ιδιοκατασκευές, με το συναίσθημα και την ανάγκη για οποιαδήποτε στιγμή ανακούφισης να έχουν τον πρώτο και τελευταίο λόγο.
Επιμέλεια: Αντρέας Ψάλτης
Κάποια από τα λόγια του: All my life I been in the dog house, I guess that just where I belong. That just the way the dice roll, Do my dog house song “
Μεγάλη του επιτυχία το Walkin man όπου συνήθως το τραγουδάει σε μια κοπέλα από το κοινό:
Τα δικά του τραγούδια ήταν του δρόμου και τα ’χε μάθει από παλιούς «ρεμπέτες» που δούλευαν στο συνεργείο του παππού του, όπως ο θρυλικός KC Douglas που όχι μόνο του έμαθε να παίζει blues κιθάρα όπως έπαιζαν οι μπλουζίστες του Μισισιπή, αλλά του έμαθε να φτιάχνει και αυτοσχέδια όργανα. Kιθάρα και μπάντζο, κάτι που του φάνηκε πολύ χρήσιμο όταν έφτασε το 1972 στο Παρίσι με $ 10 στην τσέπη κι άρχισε να παίζει από δω κι από κει και να κοιμάται κάτω από γέφυρες. Mετά Αγγλία, Νορβηγία (όπου και παντρεύτηκε) και πάλι πίσω για να στήσει ένα στουντιάκι στο Σιάτλ, να γίνει φίλος του Kurt Cobain και να ηχογραφήσει συγκροτήματα όπως οι Modest Mouse και οι Bikini Kill. Ο μύθος λέει πως έχει αλλάξει 200 σπίτια (σκυλόσπιτα, όπως τα λέει ο ίδιος).
Mετά τη σκηνή του grunge στο Σιάτλ, που τον αγάπησε και τον «υιοθέτησε», ήρθε η σειρά των νεότερων να τον ξανα-ανακαλύψουν: o Jack White, o Nick Cave, τού έδωσαν την ώθηση να βγει –επιτέλους– στην επιφάνεια και να έρθει, πριν από μερικά χρόνια, η δικαίωση. Φυσικά στην Αγγλία και στην Ευρώπη, γιατί η Αμερική ποτέ δεν τους συμπάθησε πραγματικά αυτούς τους «αλήτες του δρόμου».
Αν και 71 χρονών σήμερα, ο Seasick Steve έχει στο ενεργητικό του μόλις πέντε άλμπουμ. Καθόλου τυχαίο καθώς ξεκίνησε να ηχογραφεί μετά στα 60 του χρόνια.
